Meiðr

Old Norwegian Dictionary - meiðr

Meaning of Old Norwegian word "meiðr" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

meiðr: meiðr, m. (G. -ar og -s) 1) Træ paa Roden,lat. arbor; á meiðs kvistum MímaFjölsv. 24; Grábakr ok - Svafnir,hygg ek, at æ skyli meiðs kvisto máGrimn. 34 (SE. I, 766); sat á hámmeiði (hrafn) andvanr áto Hund. I, 5;stóð um vaxinn völlum hærri mjór okfagr mistilteinn, varð af þeim meiði -harmflaug hættlig Vsp. 31 fg (NFkv.6a18). 2) Stok, Stang, = áss; maðrtelgdi þar meið til rifjar o. s. v. RíG.15; jvf vaðmeiðr (= vaðáss) dvs. Stang,Stok, hvis begge Ender bæres af et op-reist kvíslatré, og som benyttes til der-paa at ophænge Klæder til Tørring, Vem.2228. 30. 32; Vígagl. 2627. 3) = galgatré;veit ek, at ek hékk vindga meiði á nætrallar nío geiri undaðr og gefinn Óðni -;á þeim meiði, er mangi veit, hvers hannaf rótum renn Hm. 139 (138); synirYngva menglötuð við meið reiddu Hkr.2035 (jvf reið galgatréit Fm. VII, 1225 fg;fundu systurson (Randve? Ghv. Indl.)sáran á meiði Hamd. 18 (17)). 4) Slæde-mei, Understok af en Slæde, hvorpaadens øvrige Dele hviler, og som berørerJorden eller Isen under dens Bevægelse (jvf Aasen 490a12); reif hann meiðinnundan sleðanum Eb. 37 (6718 jvf 24. 28);fig. Guðmundi biskupi þótti sér eigiveitt vera, nema Páll biskup stœði áöndverðan meið með honum Bp. I,14119; mjök þótti mönnum á einn meiðhallast með þeim Birni ok Þórði íöllum viðskiptum Hítd. 593.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᚽᛁᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

fig.: figurlig, i figurlig betydning.

G.: Genitiv.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

n.: Neutrum.

ndl.: nydøidsk.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.