Mein

mein

mein, n. 1) Skade paa Legeme eller Hel-bred (jvf vanheilsa); gerist þetta mein(= vanheilsa L. 11) meðr svá miklummeinlætum, at konan þikkir mjök framkomin; - ráð vil ek til gefa með þérat gera at þessu meini Flat. III, 35517. 27(Mork. 7027. 36); Fm. VI, 35013 fg 17 fg. 3513;af hvárutveggja því vatni þykkjastmargir menn hafa bót fengit sínnameina Fm. VII, 25112; jvf Bp. I, 3095 fg.3538 jvf 2. 37736 jvf 35. 38025-31. 3811; sváskal hvervetna þessi váðaverk bœta, efþeir hafast þat at, er til nytsemdarheyrir, hvárt sem menn fá mein eðasár eða bana at óvilja þess, er gerðiLandsL. 4, 1310 (ByL. 4, 149). 2) Skadei Alm., = grand, mods. bót, gagn; ækoma mein eptir munúð SóL. 68; meiniblandinn (= meinblandinn) Lok. 32;meini verra (= íllu verra 1ste Binds. 204a31, jvf Folkespr. verre en nokovont) Herv. 22127; Gunnari gerða ekaldri mein (= við Gunnar grand ekkivannk SiG. 3, 28) Völs. 15815 (c. 30);et þú gerir Hafla mein eða grand, þáskal drepa Eilif fyrir yðr Fm. VIII,1126; sá er réttlátr er ok saklaussverðr fyrir banni ok bolbœnum, þá erþat heldr gagn, en mein Anecd. 525(612); nema þau (nL. bréf) sé svá gör,at engum manni standi mein af néskaði, ok sé hinum þó gagn at, erfengit hefir Anecd. 208 (253); hans sonvar s. -, er mörgum manni vann bótþeim, er aðrar meinvættir gerðu meinLandn. 3, 14 (2121); er þat hin mestaskömm at gera honum nú mein, þarsem hann er kominn á várt traustVatsd. 5 (112); ekki mein vil ek geraNiflungum at svá búnu Didr. 32616;muna þeir mein, er þiggja Ljósv. 24133;munu þeir þá (nL. de salige efter Op-standelsen) mein þau, er þeir höfðu hérí líkomom? Elucid. 731 jvf 4; man þatvera margs manns mein SturL. II, 23023;mikit mein var honum þat SE. I, 1245;G. - kvað þat mein (= kvað mein atþví Flat. I, 30137), at hón hafði eigiþá menn augum leitt, er - Fris. 8525;e-m er mein at e-u dvs. en har, lider,tager Skade af noget (jvf Flat. I, 30137ovenfor) dvs. þat hefir orðit stundum, atmein hefir þótt at hrossum mínum ífjárhögum VígagL. 1321; þótti þá öngummanni mein at sínum vápnum dvs. dasyntes alle, at de havde ingen Skade af,at det kom dem vel med at ganga meðvápnum Alex. 16724 jvf 1 fgg; man osseigi verða mein eptir dauðann at drambiGrikkja Alex. 9816; ef þeim verðr meinat götum þeim, er þaðan gerast fráGráG. 4542 (GrG. II, 935); þigg af mérsverð búit, en vandgætt mun þér tilþess, því at engi fylgi umgerðin, okhaf svá -, at engum verði mein atFrs. 942 (Flat. I, 32624); e-m er meiná e-u = e-m er mein at e-u: s. biskupok B. ábóti ámæltu Gizuri mjök umþessar málalyktir -; G. svarar, lézká öllu meiri mein sjá en á þessu SturL.I, 40615; mikit mein þótti þeim hjónumá þessu, at þeirra son skyldi svá líttvilja siðu nema annarra manna Krók.111; e-m stendr mein af e-u dvs. en harSkade af noget: guðin röktu til spá-dóma, at af systkinum þessum mundiþeim mikit mein ok óhapp standa SE.I, 10421; verða e-m at meini dvs. blive nogen til Fortræd eller Skade: höggrÞ. þá af honum höfuð ok mælir síðanyfir honum, at hann skuli engum manniat meini verða Flóam. 13 (13129); verameð meinum dvs. være forbunden medUlempe, saa at man har Fortræd ellerSkade deraf: á Þóri kom stundumberserksgangr, þótti þat þá með stór-um meinum um þvílíkan mann, því athonum varð þat at engum frama Vatsd.30 (5010); gera e-m e-t í mein dvs. gjøreen noget imod, til hans Mishag, For-træd eller Skade: þeir (nL. englar), esgera honum ekki í mein ok fremjaboþ hans meþ elsko HomiL. 3331; virþenskis viþ þá, es þér gera í mein, þvíat allir misbjóþom vér guþe HomiL.5125; vér þurfum, at vér látum í meinoss til þess, at þá of lifi hann epter oss;vér þurfum, at hann geri í mein osstil þess, at hann of hugge oss HomiL.11430. 32; mæla í mein dvs. modsige en,gjøre ham imod ved sine Ord eller sinTale: hann er við oss saklauss, ok skalengi maðr mæla í mein hanum meðanH. er eigi heima VígagL. 342; láta e-me-t í mein dvs. forholde eller forbyde ennoget som han har Lyst til: svá sællífrsem Salomon, es etki lét í mein sérþat er hann fýstist Elucid. 7327 (1699);jvf HomiL. 11430; se ovenfor; er þataudveldra at láta í mein sér, at geraeigi ólofat, an hitt sé at bœta yfirsynþina þá, es gör er HomiL. 15931;hann lét sveininum ekki í mein okunni mikit Nj. 95 (1473); gera e-m e-ttil meins = gera e-m e-t í mein: þóttsjá maðr hefði drepit bróður mínn, þáætti ek ekki at gera honum til meinsfyrir Hreiðars sakir VígagL. 348; húnÞorði ekki - at gera henni til meinsMar. 102714; e-t er, verðr e-m til meinsdvs. en har Ulempe, Skade, Fortræd afnoget: reis hann upp þegar alheill, svásem honum hefði ekki til meins veritHeilaG. I, 6725; þeir - uggþo, at þeimmyndi nekkvet til meins verþa, ef þeirgörþi þat HeilaG. II, 4426. 3) Hindring,hvad som kommer i Veien for noget, saaat dette ikke kan have Fremgang (jvfmeina 2); valkaði hann þat í hugnumok vissi eigi, hvat hann skyldi upptaka, því at honum sýndist mein auð-sýn á því (= fyrir því Flat. II, 32137),sem hann taldi þá fyrir sér OH.19528; ef maðr tekr sök af manni okverða þau mein á, at sök verðr eigisótt fyrir nauðsynjum GráG. 3452; sær-ligen om hvad der hindrer, forbyder aten Mand og en Kvinde kunne indtrædeog leve i lovligt Ægteskab med hinanden (jvf meina 3), hvilket dels kunde være hin meiri mein (jvf frændsemisspell itmeira eða sifjaspell GráG. 19518. 1965. 10.1976. 8 fgg) GráG. 1961, dels hin minnimein GráG. 19615; hann gipti Snælaugudóttur sína Þórði Böðvarssyni með tvi-földum meinum Bp. I, 4278; jvf bi-skup - lýsti því, at hann sagði í sundrþeim hjúskap, er verit hafði í millumþeirra, ok sagði laungetin börn þeirra,sem getin vóru upp frá því, sem meinvóru vituð Bp. I, 2857.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᚽᛁᚿ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary