Meta

meta

meta, v. (met, mat, metinn) 1) bedømme,vurdere, taxere; meta nauðsynjar (nL.opgivet Forfald, om det kan ansees gyl-digt,) LandsL. 2, 625; skal þann (nL. hest)meta, er dauðr er, ok gjalda hann halfuverðinu LandsL. 7, 352; skolu þó góðirmenn þessa jörð meta DN. I, 26713;meta lausagóz í garð Guðbrands DN.IV, 32810; skal gjaldandinn hafa kvatttil búa at meta þat fé Grág. 21816 (Grg.II, 1458); þá eigo menn síðan at metamál þeirra til þess, er þeir hafa ráðinnhug sínn um þat mál Grg. I, 21413;meta kvið, kviðburð Grg. I, 654. 6; erguðs eins at meta, hvert himintunglannat sigrar með bjartleik Post. 195;þessi áverk metast sem hin meiri sárGrg. I, 14723 jvf 2; ef þau (nL. vitni)metast at fullu dvs. ved Bedømmelsenfindes at være fuldgode GuL. 266 (879);Sverrir vildi aldri kaupmönnum meingera, ef þeir kynni meta sik (dvs. bedømmesin egen Person og Stilling som de skulde, = ef þeir kynni hóf sítt) Fm. VIII, 4017;vel metinn dvs. vel anseet, høit agtet, GunL. 6 (2184); Nj. 3 (713); Pr. 4232(AnaL. 16920); Laxd. 25 (6514); þeir fóruþá til Orkneyja ok vóru þar vel metniraf góðum mönnum Frs. 851; meta e-te-m dvs. regne en noget til Fortjeneste,lægge en noget til Last, tilregne en noget, = meta e-n til e-s: senniliga skal ekfara, en þó fyrir þat, er þú þrekar miktil þessar ferðar, þá man eigi metastþér (Vulg. non reputabitur tibi) þessisigr Stj. 38713 (Domm. 4, 9); meta e-t e-sdvs. anse noget som godt nok til noget:tak við jarðarverði slíku, sem mennmeta lögeyris GuL. 266 (8822); hví metrþú þik þess at sýna afl þítt við jafn-ústyrkt vætr sem ek em Hom. 1954;meta e-t fjár, leigu dvs. begjære Penge,Leie for noget, Bp. I, 64332. 6755; DI.I, 32033; meta e-t lítils, mikils, enskisdvs. tillægge en Ting lidet, stort, intet Værd, Eg. 18 (3310). 25 (6614); SturL.II, 11926; Grg. I, 2092; meta e-n af dvs.forskyde, forkaste, afvise: hafði B. falatþessa skikkju til handa Svía konungiok var af metinn Flat. I, 57725; metae-t fyrir e-t dvs. vurdere, taxere en Tingfor noget: bróðirinn fór með bókinaok vildi selja ok mat fyrir 16 auraHeilag. II, 5346; mátum vér hana (nL.jörðina) firir fim merkr forngildar hvertmánaðarmataból DN. I, 17610; jvf II,11912. 22530 fgg; meta e-t í e-t d. s.: metok varning þínn allan í gótt verð, okþó því nær sem þú sér, at taka mun,en eigi or hófi, þá heitir þú eigimangari Kgs. 615; meta e-n til e-s dvs.anse en for Ophavsmanden til noget,tilskrive, tilregne en noget, = meta e-me-t: sá dýrkar réttliga guðs móður, erlíf sítt myndir eptir hennar atferð svá,at hann metr son hennar til allra góð-gerninga sínna ok lætr hans ást bannasér munoþir rangar HomiL. 821; metae-t til e-s 1) regne en Ting for noget,tilstrækkelig til noget, = meta e-t e-s;ekki verk mezt til mannkostar, nemameð lítillæti sé gört Mar. 1233; baðþá gera þá smíð, er til afbragðs mætistFld. II, 4649; þat er hann tók sumaluti framarr, en hinir fyrri biskupar,þá mátu þeir til djarftœki Thom. 52919;ef fleira gerist af, þá skal lýsa semönnur frumhlaup, ok metst þá tilóhelgi Grg. I, 1513; H. - kvað Vigdísiengar sakir hafa fundit Þórði þær, ersannar væri ok til brautgangs mættimetast Laxd. 16 (3316); 2) værdsættenoget saaledes, at man gjør Beregningenefter noget, som derved lægges til Grund: mátum mér þetta lausagóz at forngildutil þriðjungs penings DN. IV, 32830;meta e-t við e-t dvs. sætte en Ting vedSiden af en anden som jevngod dermed: umbót ok iðron afruna metst við góttverk Messusk. 1748; meta e-t við e-n 1) værdsætte en Ting lige over for nogen,nævne den Betaling som man vil have afden som skal kjøbe den: met þú við mikrekkjubúnaðinn Eb. 50 (9321); þeir -spurðu, hvat karl vildi firir (nL. tréit)hafa, eðr hversu dýrt vera skyldi; hannsagðist ekki meta mundu við konung, enbað þá hafa, ef þeir vildi Flat. I, 43328;þeir kómu í búð Þóris ríka ok föluðuskikkjuna at Þóri; Þórir kvazt kennaÞórð ok hans foreldra, "ok vil ek eigimeta við þik, heldr vil ek, at þú þiggirskikkjuna" Þ.hræð. 193; 2) henskyde,overlade en Sag til nogen for at dennekan overtage, afgjøre den: allir mátu viðErling atkvæði um skírsluna Flat. II,19524; jvf SturL. II, 6511; flestir munuhér meta svör við Þorleif SturL. I, 11914;Alexander leitar nú ráða undir þá;seint verðr til svara, því at allir metavið Parmenionem, ok þar kemr, athann svarar Alex. 682; jvf Flat. I,31327; metast e-t við dvs. hentyde nogettil hinanden, idet man selv skyder det frasig, men vil og vænter, at den anden skalindlade sig derpaa, give sig af dermed: leitar konungr ekki eftir um sættir (iAnledning af at Grjótgarðr var dræbt),en Einarr bauð öngar en ætlaði atbœta, ef konungr leitaði eftir, en kon-ungi þótti Einarr eiga at bjóða, okmátost þeir þat við Mork. 6017 (jvfFlat. III, 35020); ef þeir metast eiðavið Grg. I, 2159; nú metast þeir viðdalinn (som adskilte dem, og som denangribende maatte passere for at naaFienden, se L. 11. 16), vildi Hákon, atHaraldr gerði fyrri athlaupit, ok þótt-ist þá hafa brekkumuninn, en Haraldrsparir þat Hákoni Mork. 9026 (jvf Flat.III, 35020); ef goðarnir metast þat við,hvárr þeirra skal fá honum (þingmann),ok (dvs. da) skulu þeir luta með sérGrg. I, 5016; metast við e-n = metavið e-n Mar. 105726; meta e-t við e-u= meta e-t til e-s 2: sögðu sendi-menn, at Skotakonungr vildi kaupaSuðreyjar at Hákoni konungi, ok báðuhann meta við brendu silfri Fm. X,511 fg (IceL. sag. II, 23831).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᚽᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary