Miðr

Old Norwegian Dictionary - miðr

Meaning of Old Norwegian word "miðr" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

miðr: miðr, adj. værende i Midten, lat. medius(got. midja Luc. 17, 11; Joh. 7, 14;ags. midde; gsax. middi HeL.; ght. mittiGraff II, 667 fg; mht. mitte Mhd. Wb.I, 19617 fg; Lexer I, 2185 fgg); forbundetmed et Substantiv betegner miðr ikkeGjenstanden som den mellemste, midtersteaf flere lignende (hvortil anvendes detderaf dannede Komparativ miðri, se detteOrd), men derimod den Gjenstandens Del,hvorom der er Tale, som dens midterste:Ó. konungr kom útan at miðjum NoregiOH. 2619 (Flat. II, 3135); var þat settá miðjan þingvöllinn dvs. midt paa Ting-volden, OHm. 377; í þeim luta veraldar(nL. Asien) er ok mið veröldin (dvs. Ver-dens Midte) SE. I, 128; er þeir vórukomnir á mitt djúpit (nL. árinnar L. 24)HeilaG. I, 54925; skal binda boð yfirmiðjar dyrr (dvs. over DøraabningensMidte) LandsL. 7, 546; G. leggr í mótiatgeirinum, ok kom á hann miðjanNj. 63 (9719 jvf 26), jvf Nj. 63 (977); hitþriðja (nL. jarðarmen) tók í mítt lærVatsd. 33 (5317); gékk hann meirr atþat miðrar brautar (jvf miðbreytis,miðleiðis), kom hann at húsi RíG. 2;hann fór á miðja vega til GrannaskeiðsGísL. 516; miðr dagr dvs. Middag (lat.medius dies), = miðdegi (jvf DWb. VI,23707 fg 55): áðr miðr dagr var kominnBev. 21838 fg; til dögurðarmáls eða miðsdags (&vl miðdegis) Kgs. 64; at mið-jum degi Elucid. 6520; jvf OH. 18725(Flat. II, 31335); menn skulu á vörðganga at miðjum degi ok halda tilannars miðs dags LandsL. 3, 413 fg; fimtadagstund fyr miðjan dag Rimb. 49b(524); þat var nær miðjum degi, er þeirfundust OH. 2238 (Flat. II, 36610); þávar mið nótt SE. I, 14817; at miðrinótt OH. 18740 (Flat. II, 31412); er dró atmiðri nótt Grett. 15021; jvf SE. I, 1489;miðr aptann se 1ste Bind s. 63b13 fg;miðr morginn (jvf gfris. bi midda moernRichthof. 928b13. 18. 936a3; ght. umbemittan morgen = lat. circa horam ter-tiam Graff II, 669); at miðju sumriGrG. I, 12912. 15; til miðs sumars GrG.I, 12918; at miðjum vetri OH. 10418(Flat. II, 18518); mitt (Neut. SinG.)bruges a) substantivisk ligesom lat. me-dium i Betydning af Midten, den mid-terste Del: áin var opin um mitt Vatsd.32 (5218); allt út í mitt árinnar DN.III, 976; deraf (uagtet miðju kunde an-tages for Dat. af et Subst. miðja, seunder dette Ord) í miðju dvs. i Midten:brá hann sverði - ok reist í sundrmöttul í miðju HeilaG. I, 5766; komhöggit í höfuðit ok klauf - hestinnsundr í miðju Flov. 1313; lét Helenakljúfa krossinn í miðju Hom. 13929;höggva, sníða e-n sundr í miðju Didr.3339; Nj. 63 (9725); SE. I, 3648; springasundr í miðju; spjó drekinn or sér uppeitrinu öllu ok féll niðr dauðr, sprakksíðan sundr í miðju (= lat. discrepuitmedius) HeilaG. II, 41014. 23; sá mein-sœrismaðr springr sundr í miðju, sváat iðrin velta í ljós Klm. 55214; urmiðju dvs. fra, udaf Midten: upp urmiðju gengr sá broddr, er á stendrsjalft kertit Thom. 5038; b) som Ad-verbium: önnur lönen var innan atkeldunni þeirri, er mitt í garðinum(= í miðjum garðinum) var DN. II,4987. - Jvf. Komparativet miðri.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᛁᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

adj.: Adjectiv.

c.: Capitel.

Dat.: Dativ.

f.: Feminin.

G.: Genitiv.

got.: gotisk.

L.: Linje.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

nl.: nemlig.

s.: substantiv.

S.: Side.

Sing.: Singularis.

Subst.: Substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.