Minna

Old Norwegian Dictionary - minna

Meaning of Old Norwegian word "minna" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

minna: minna, v. (nt) 1) omtale, nævne; fyrr mintr(= lat. ante memoratus) Heilag. II,63635. 66137; minti hann fyrir (= lat.præmonebat), ef yfir gnæfði af guðihefnd eða hirting Heilag. II, 34511. 25. 2) minde en om noget (e-n e-s ellere-n á e-t); huglan mann vil ek minnahugðarerinda mínna SE. II, 225; hónhefir mik mint þeirra hluta (= mintmik á þá hluti Flat. I, 4021) Fris. 402;ekki mun þurfa at minna mik á sakirþær OH. 213 (Flat. II, 35024); þúmintir mik á, at ek væri þínn maðrFris. 4629 (Hkr. 5926); upers. e-n minnire-s dvs. en kommer noget ihu, mindesnoget: mik minnir þeirra jólanna, ervóru í fyrra vetr Fm. VI, 2325; ávalt erek sé fagrar konur -, þá minnir mikþessarrar konu Fm. VII, 1059 (Mork.16815); þá mælti Guðrún: - eða hversminnir þik um, hversu mælt var meðokkr -; Þorgils kvað hana rétt munamundu, þá er vel, segir Guðrún, ef ossminnir eins um þetta mál Laxd. 65(19019-29); þat segja menn, at Væringjaminni svá frásagnar (dvs. at Væringernemindes at have hørt fortælle), at Zoesjalf vildi hafa hann Mork. 1229; gátuþér ok í bréfi yðru, at yðr minti, atþér hefðir oss svá um hans erindi fyrrmeirr skrifat DN. IX, 1323; minnastá e-t dvs. komme noget ihu, mindes noget: hann mintist þá á marga luti þá, erfyrr höfðu verit -, ok mintist á æfisína ena fyrri OH. 709. 11 (Flat. II,8517 fg); þá munu vér minnast á ennforna fjándskap Nj. 43 (661); hann skalminnast á sál míns (dvs. sál mína) æftærþý som góðom mannom þykkær sann-ligt wæræ, at hænnæ má til gangxkoma DN. IX, 25312; minnast e-t d. s.:er þér vilit eigi slíkt minnast Fm. XI,26810; biðjum vér, at þér minnist þess-arra höfðingja sálir í yðru bœnahaldiok minnast látir aðra menn bæði lærðaok ólærða DN. X, 914 fg; minnast e-s 1) = minnast á e-t: H. mintist þess,at A. hefði rænta ok barða húskarlahans OH. 17819 (Flat. II, 30426); minniskhann eigi þolinmœðinnar, es vörðr esallra góðra hluta Homil. 21133; 2) be-søge en: hann átti Silkisif Hakadóttur,hann lét hana eptir í Holmgarði; hannlézt hennar vitja mundu ok lét eptirfé mikit at veði - ok kvað hana auðeignast mundu, ef hann mintist hennarei um þat, er 15 vetr vóru liðnir Flat.III, 40035; jvf Hem. 3475 fgg; 3) hjem-søge nogen paa en fiendtlig eller skadeligMaade: þó at þeirra Dana yrði smámsaman minzk, þá er þetta þó nökkuráminning, at Norðmanna konungr lifirMork. 544 (Flat. III, 33722); þá mintisthennar sú hin auma sótt Flat. II, 38928(OHm. 1163 fg; Hom. 16132); 4) besøgeen med noget (með e-u, í e-u) paa enkjærlig, venskabelig, velgjørende Maade:(Hákon) vingaðisk við alla, þýddiskráðamenn, mintisk gamalla manna meðspakligum ráðum Fsk. 2615; eigi væriallfjarri at minnast þín í nökkuru, enfyrir þat mun ek eigi bœta þér þettavíg, at - Flat. II, 961 (Fbr. 103); þóttisthón skyld til at minnast sínna frænda -,er hón átti fyrir norðan fjall, í send-ingum virðiligum Post. 7713 fg; hafðim. konungr jafnan minzt hans í fé-gjöfum - -; hinn blindi maðr mælti:mun konungr nökkut minnast viljamínna aumligleika sem hann hefirjafnan gört -; hversu mun yðr umgefit Einar bóndi! munut þér nökkutminnast míns fátœkis sem konungr hefiráðr giört -; E. segir kvazt at vísuvilja minnast hans fyrir guðs sakirFlat. III, 3336-18.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᛁᚿᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.