Minning

minning

minning, f. 1) Ihukommelse, Erindring,hvorved man mindes noget; hann bauðhonum (nL. Barlaam) í mót aðra gjöfþa, er hann skyldi hafa til minningar,at hverju sinni, er Barlaam sér hana,þá skyldi hann þegar hugleiða um Josa-fat ok þeirra skilnað BarL. 982; hafimenn nú minning ok skilning, hversuat jáyrðum eðr gjöfum skal komast,ef eigi skal rjúfast Anecd. 2413 (Anecd.*3222); prófaðo mit þer (dvs. þar) eptir um(dvs. ved Hjælp af) minningarmenn okeftirgöngu (nL. angaaende Grændserne);sýndist okkr ok mörgum aðrum góðummönnum, þessir minning host (dvs. hæst?)vera, er þeir svoro Eysteinn o. s. v.Dn. IV, 1167; nú er hátíð mikil haldiní minning þá (dvs. til Hukommelse deraf),er J. Kr. steig til himna af jörðu OH.7329 (Flat. II, 8829); med Gjenstandentilføiet i Gen.: til minningar sigrs Guð-þorms OH. 24220; især om afdødes Ihu-kommelse: var hann þar lengi dýrkaðreptir með sóma, ok er þaðan liðu ennnökkurar stundir, þá gleymdist súminning nökkut meirr en sómdi Post.77120; Eiríkr konungr ágætrar (dvs. høi-lovlig) minningar HE. I, 529; herraJörundr góðrar minningar níundi bi-skup at Hólum Post. 5094 (jvf Dn. II,449. III, 116. 3541 under áminning 2);Augustinum heilagrar minningar mannhöfðum vér jafnan í várri vináttu Hei-laG. I, 1226; med Personen, som ihu-kommes, tilføiet i Genitiv: háleit erhans minning, því at mikillar dýrðaraflar honum þat, er hann kom kristniá Norðrlönd Flat. I, 50410; þat er viðr-kvæmiligt -, at synir heilagrar kirkjuhaldi hátíðliga minning - guðs móðurMarie, ok með því mörgum helgummönnum er skipuð nökkur einkanligminning -, þá er ok skyldugt at heiðrahiminríkis dróttning því framarr, sem- Mar. 107332; kirkja sú, er vígð er íminning þess heilags manns, er Kiranusheitir Kgs. 2734; hátíð var mikil, H.mælti -: í hverja minning heldr þúþenna dag? Þ. segir: í minning Mik-jáls höfuðengils Nj. 101 (15718); bað(nL. Blasius) hana göra sína minning -,en þú skalt ljós láta brenna í mínaminning HeilaG. I, 2616. 9; jvf 26811.26913. 2718. 11. 2) hvad som minder omnoget, gjenkalder det i Erindringen, tjenertil Vidnesbyrd om noget forbiganget;hann varð þegar heill ok gékk staf-laust hvert er hann vildi, ok engarminningar vóru eptir hans meina Bp.I, 19219. 3) Kjærlighedsgave, hvorvedman viser nogen sin Velvillie eller Er-kjendtlighed (jvf áminning 3, minniligr 3,minnast e-s 4 under minna 2 s. 701a);Þórolfr sagði, at hann hafði skatt þann,er -, ok enn fleiri hluti hefi ek tilminningar við yðr, konungr! þá, er ekhefi yðr at fœra eg. 16 (2828); svá erok mælt, at allir brœðr skyli samansitja ok sér skemta af þessarri várriminning (se L. 6) á hverjom Andres-messodegi meðan várg líf er Dn. I, 819;ef ek geri þeim öngva minning (lat.pensionem), er mik gáfu upp til guðsþjónostu HeilaG. II, 5106. 12 jvf 5099. 27;gaf hann honum sína eign alla, enhinum gaf hann smágjafir einar hjáþí, svá sem nökkurar minningar (lat.aliis vero largitus est munera) Stj.13914 (Hist. SchoL. 6824); marga Lazaroshafit þér nú þá hér, sem fyrir durumúti liggja ok mjök eru þurfandi þeirraölmusumola ok annarra minninga, sem- (= atque his indigent, quæ vobisjam satiatis quotidie de mensa caduntGreg. homiL. lib. 2, hom. 40 s. 165916 fgg);Stj. 1578 (jvf Leif. 4515); bið ek lítil-látliga, at þú þiggir þessa lítlu góð-vilja minning af þræli þínum Stj. 61721;þenna varning vil ek, at þér þiggit afmér, herra! þó at smærri minningarsé gjörvar, en vera ætti Fm. XI, 32819. 4) Hjemsøgelse, Hævn, hvorved en faar undgjælde for hvad han har gjort (jvfminnast Mork. 544; Flat. II, 38928 un-der minnast e-s b, ); var Þorðr leiddrút ok drepinn -, vel lét Þorgerðr yfirþessu verki, ok þótti sjá minning betrien eigi Laxd. 52 (15516). 5) = furða,lat. præmonitio, Varsel om noget fore-staaende, som man kan vente sig (=áminning Mork. 6034 se under áminn-ing 1); þessi minning varð náliga hverjanátt frá páskum til uppstigningardags-, sögðu, sem var, at þetta myndivera fyrir miklum stórtíðindum Fm.VII, 18719 (Fris. 31527. 31 fg). 6) Tale,Omtale (jvf fyrr minntr HeilaG. II,63635. 66137); er sjá minning nú rœdd,hversu Haraldi konungi mundi farasttil Englands (dvs. der taltes nu om, hvor- ledes det vilde gaa Kong Harald paahans Reise til England) Flat. III, 38819;þá er fastat var, gjörði G. þá minning,at þá skyldi eta mör ok lifrar umlangaföstu Grett. 1423. 7) Høitid? komþat á samt með þeim, at þeir skyldugjöra nökkura minning blótsins Fld.III, 3323 (jvf 3126 fgg); þar var veizlabúin at vetrnóttum ok gört dísablót,ok allir skulu þessa minning geraVígagL. 625.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᛁᚿᚿᛁᚿᚵ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary