Minnr

minnr

minnr (eller miðr), adv. comp. minnst, adv.superl. (modsat meirr, mest og svarendetil Positiv lítt) 1) mindre, mindst: a) iTilfælde, hvor det tjener til Begrænds-ning af den Handling eller Egenskab, detForhold som er udtrykt ved et Verbumeller hele Prædikatet i Sætningen: núvill sá orka deildar á skóginn, er miðrneytir (nl. end Medeieren) Grág. 47210;mundi hann þá saka miðr sóttin Kgs.15336; miðr mundi Þjóstolfi í auguvaxa at drepa Atla Nj. 38 (583); efhann er loginn þesso máli, þá munhann vera góðr maðr, en at öðrumkosti þá mun hann vera nökkuru djar-fari, en dœmi munu til vera, ok er þateigi miðr mítt hugboð (nl. en at hannmun vera góðr maðr) OH. 14025; munþá svá fara, ok sem miðr er at sköpuðu,at ek mun - Sturl. II, 611; heita látaþeir þat vágrek, er minnr er fjarat fráskutstafni Laxd. 21 (499); var konungrok m. minnr á viðborða en Sigurðr jarl- ok lendir menn meirr við háskannFm. VII, 29210; þat skipit, er minnrvar brotit (nl. af de to) Flat. I, 36739;þeir, sem vitrari vóru ok minnr druknir(nl. end de øvrige) Flat. I, 6628; samanók hann heyit, er staðit hafði miðr vel(nl. end det øvrige, end det skulde) Heið.19 (33018); hann (nl. Bogstavet /,o/) erkveðinn minnr opnum munni en á, enmeirr en ó SE. II, 1414 fg; engu miðr- en - dvs. ikke mindre end, lige saameget som: engu miðr ginti þá Þórrmiðgarðsorminn en Útgarðaloki hafðispottat Þór SE. I, 1701; eigi miðr -en - d. s.: svá undarliga mart folksem samnazt hafði í búanda herinn,þá þótti mönnum eigi þat miðr frálíkindum, hvernig skjótt ruddi samnað-inn OH. 22016; b) i en Mængdeangivelse hvor det staar istedetfor Adj. komp. minnieller et med minnr forbundet Adjektiv,og en tilføiet Dativ angiver, hvor megetder fattes paa den fulde eller hele Sum:þá skal bróðir taka af bauginum halfumvegnum peningi miþr (= minna) enhalfan séttan eyri Grg. I, 19529 (hvor miþr udtrykker det samme som minna iSætningen ef maðr stelr minna enþveiti Frost. 14, 1215 jvf 13); riðu þeirum kveldit manni miðr (= færri) enhalfr sétti tögr Sturl. II, 3121; þá vashann vetri miðr (nl. gamall) en half-sextögr Ísl. 10; í þeirri öld ero nýtunglfjórom miðr ok 19 nótt(om) heldr en15 hundroþ (nl. ára) til þess, unz goþkom at vera meþ marrio Rimb. 49a33(420); í þeirri öld ero nýtungl fjórommiþr en 200 Rimb. 50a15 (65); þaðanliþo 10 dagar ok 3 stundom miþr,unz guþ sende helgan anda postolomRimb. 49b33 jvf 30 (525 jvf 23). 2) = verr(jvf lítt 2 = ílla); hverr várr - segiþann part or æfisögu sínni, hvar hannþóttist minnst (= verst) vera staddrPr. 41018.

Part of speech: adv

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᛁᚿᚿᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary