Missýna

missýna

missýna, v. (nd) forvirre ens Syn (e-m)saaledes, at han ser eller mener at senoget andet, end det som han har forsine Øine; upers. skóf m. af skildinumþetta letr, ok missýndi öngum þaðanaf, hvar sem - Mag.* 12412; e-t mis-sýnist e-m dvs. en farer vild i sin Be-dømmelse af noget: til kirkju munu vérfyrst ganga ok heyra tíðir, ok munoss þá síðr missýnast þetta tilfelliMag.* 946; upers. e-m missýnist dvs. ener saa forblindet, at Sandheden ellerVirkeligheden er skjult for ham, at haner ude af Stand til retteligen at bedømmeForholdet: undarliga verðr slíkt umvitra menn, er svá missýnist Vígagl.2536; Þórðr - kvað Þorgeiri mjökmissýnast, er hann gékk í mót sonumsínum í orrostu Ljósv. 268 fg; hörmuligter slíkt at vita, er svá skal missýnastþeim konungi, er svá mikla frægð oksóma hefir fengit Fm. VII, 16010;allmjök missýnist slíkum manni, semBroddi er Ölk. 1930.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᛁᛋᛋᛦᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.