Mjór

mjór

mjór eller mjár, ogsaa mær, adj. 1) tynd,smækker (mods. digr); neðarliga af fur-unni stóð einn kvistr mjór Fld. III,3326; örin flaug alllangt af boganumok nemr stað á einum kvisti allmjófumFlat. III, 40618 (Hem. 3539); stóð umvaxinn völlum hærri (dvs. paa et Stedsom er høiere end vellir) mjór ok mjökfagr mistilteinn Vsp. 36 (NFkv. 6a16.15b19); mjór er mikils vísir dvs. af enliden Spire kommer en stor (Væxt), fig.en liden Begyndelse kan følges af nogetstort, Fm. V, 17614. 17; Æf. 87263 fg; önnur(nl. öx = Vulg. spicæ) 7 mjá (= Vulg.aliæ septem tenues) Stj. 20131 (1 Mos.41 , 23); hár hans var flettat mjófumflettingum ok hékk á báðar herðarKlm. 33521; hann - tók - línu mjófaÞorskf. 5013; sýndu (nl. Æsirnir) honumsilkibandit ok báðu hann slíta, ok kvóðuvera nökkvoru traustara, en líkindi þóttiá fyrir digrleiks sakir -. Þá svararulfrinn: svá lízt mér á þenna dregil,sem önga frægð munak af ljóta, þóttek slíta í sundr svá mjótt band SE.I, 11020. 26 jvf 16; eitt hundrað sperna -16 alna langt ok mundar breitt hvorstrindin í mjórra endana Dn. V, 1378;hann er mjór um miðjan mann (dvs. umsik = miðmjór) ok breiðr um herðarDidr. 32017 jvf &vl. 11; Í. krœkti stafnljáum Gregorium þar, sem hann var mjóstrFm. VII, 26418; Hildr hin mjófa Flat. I,2310; þá kysta'k mey mjófa Korm. 8(1613); bauð María englum þessum, erhenni fylgðu, at taka við barni því, erabbaðís fór með; þá varð hón léttari atsveinbarni - -; ok er abbaðís vaknaðior svefni, fann hón skjótt, at hón varheil ok mjó Mar. 12416. 30; jvf 9033; Bp.II, 1682. 32 (paa hvilke Steder mjó brugtom den Kvinde, der har født sit Foster,svarer til digr paa samme Maade som létt-ari til þunguð se 1ste Bind s. 244a12 fg,2det Bind s. 491b12 fgg). 2) spids; omVaaben: hafði hann lagðr verit meðmjófu jarni til hjartans Flat. II, 39621;fundu ben lítla undir hendinni, semmjófum knífsoddi hefði stungit veritFlóam. 23 (14433); sér þú þenna mækimjófan málfán Skírn. 23. 25. 3) smal, mods. breiðr; einn óss er til hafs orLeginum ok svá mjór, at margar ár erobreiðari OH. 1729; kvómu í langan fjörðok mjófan, er nú heitir Sogn Flat. I,22016; or mjáva vatni Dn. I, 8110; þarvar mjótt sund ok djúpt Grett. 614;tálgrafir eru ok góð vápn, - ok þessbetr, er þær ero gjörvar djúpari okmjórri Kgs. 9031; hón (nl. brúin) varmjó Sturl. I, 4055; jvf Heilag. I, 33923 fg;stigrinn var mjór ok þröngr Flat. I,1337; svá mjór (&vl mjár) farvegr, ateigi mátti meirr en 2 ríða jafnframFm. IX, 36621; fig. mjótt er mundangs-hófit dvs. Middelveien er vanskelig at finde,følge: allmjótt er mundangshófit; enþví mjórra sem er, þá ero þeir þvísælli, er svá fá hœft þeirra 4 systrahófi, sem í allum réttum dómum eiguat vera -; en þat er miskunn oksannendi, réttvísi ok friðsemi Landsl.1719 fgg; jvf Bp. I, 66718; gengr A. inní selit hart ok skjótt ok hafði skjöld-inn yfir höfði sér ok sneri fram hinumjórra; Bolli hjó til hans með Fótbítok af skjaldarsporðinn Laxd. 55 (16129);vaðmál skolo vera stiku breið en eigimjórri Grág. 28818; ef jaðarflá er varaeða mjó Grág. 28911; þegi þú Þórar-inn! - þeim brigzlum mun ek þérbregða, er þér mun betra þagat; enekki þykki mér þat hlœgiligt, þó atþeir sveinar hlæi at því, at þú sitirmjótt ok gnúir saman lærum þínumBand. 3816. - Om de tre Former mjór,mjár, mær (jvf sjór, sjár, sær) og sær- ligen den sidstes Forekomst se SophusBugge i Tidsskrift for Philologi og Pædagogik VI, 94-97.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᛁᚮᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary