Mœta

mœta

mœta, v. (tt) 1) møde (jvf mót, í móti);snýr B. heim at húsum ok mœtir aust-manninum Erni Hœnsn. 8 (14914); þarmœtti hann Grími inum rauða Nj.146 (2452 jvf 24522); veit eigi, hvarmanni mœtir eðr hverju heilli út gengrSturL. I, 2121; bróðurbana sínum þóttá brautu mœti Hm. 88 (89); þeir mœtt-ust á förnum vegi (dvs. underveis) Nj.39 (603); þar skal mœta horn horni okhófr hófi GuL. 843; fig. þó at dalr mœtihóli Fm. IV, 22521; sýndist þeim öllumsamt at láta ráð ráði mœta dvs. sætteList imod List, Flat. I, 4626. 2) støde til,komme i Berørelse med, grænse til noget;þar mœtist Sogn ok Hörðaland Flat.I, 885; þar sem sær mœtist ok grœntorfa GuL. 234; þar er mœtist sláttaok sina Grg. II, 9721. 3) imødegaa,besvare (en andens Ord), søge at gjen-drive; máli hans herrans mœtti annarrMacharius ok mælti (= lat. unus deMacariis respondit) Heilag. II, 47513. 33. 4) vederfares, lide (e-u), = verða fyrire-u; eitt af greindum dýrum (er mennkalla melrakka L. 23) er komit í Borgar-fjörð með svá soltnum gráð, at bóndisá, er skaðanum mœtti, þóttist vorðinnfyrir miklu áfelli Bp. II, 13728; nemahverr, sem þat gerir, vill því firir (dvs.til Straf derfor) mœta, at öðrum skaltil viðrsjónar verða Dn. II, 10811; efþú hlýðir eigi mér, þá mundu (dvs. muntþú) sjalfr fyrir meta (dvs. mœta) stór-merkjom krossins þeim, er þú lofar(dvs. Korsets Død, hvilken du roser som stórmerki, men jeg kalder kvöl) Post.4078. 5) indtræde, komme tilstede; effátœkt mœtir Dn. V, 4318.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᚯᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary