Mót

mót

mót, n. (jvf lapp. muotto dvs. Ansigt) 1) Bil-lede; þá spurði hann, hvers mót eðamark á var þeim peningi (= VulG.cujus est imago hæc et superscriptioMatth. 22, 20) Anecd. 1217 (1519); þatvar mót á silfri, er gékk enn fyrstavetr ríkis Decii konongs (jvf scriptura- primorum dierum Decii imperatoriss. 24239 fgg og Maríu skript m. m.) Hei-laG. II, 2393; skaltu smíða hús eptirþví móti, sem ek mun sýna þér Flat.I, 43931; þá er þeir eru héðan liðnir,þá hafa menn eptir þeirra minnum lífþeirra ágætligt, dœmi þeirra dýrlig,- mót formerkilig (dvs. Forbilleder) Bp.I, 37320. 2) Udseende, ydre Tegn sombærer Vindesbyrd om noget, hvorpaaman kan kjende, hvad noget er ellerhvad man har for sig; alla blíðu léthón upp við mik; ok máttu sjá mót á,er hón hlær við hvert orð Nj. 11 (1814);hvat sér þú þess, er þér þikkir meðundarligu móti Nj. 41 (6215); sá þeirþar standa eik eina þá, er þeim þóttimeð kynligu móti Flat. I, 10211; þarvar mikill fjöldi dýra á skóginummeðr allu móti Karlsefn. 9 (Aa. 148);jvf ambáttarmót, mannsmót, ættarmót,œskumót. 3) Beskaffenhed, Maade; frámóti dvs. afvigende fra hvad der er almin-deligt: eigi veit ek, hvárt mer þykkirmeirr frá móti, at þú skipar honumjafnan starfa eða hitt, at hann leysirallan einn veg af hendi Grett. 2620; meðþví móti dvs. 1) paa den Maade; sömdusætt sína með því móti, at - Fm. VI,2727; þat var með því móti (dvs. dermed havde det sig saaledes) , at - Fm. IX,4492; 2) fordi: em ek þó sannfróðr at því,at -, með því moti, at slíkr höfðingigaf ok - Dn. I, 5114; því móti = meðþví móti 1 -: þeim mundi þó seintsœkjast - at vinna hana (nl. borgina)þ m. sem hina fyrri Flat. III, 29823(jvf Fm. VI, 1523); með þessu mótidvs. paa denne Maade: hafum vér þat(nl. hark) - nú niðr sett með þessumóti, at - Dn. I, 596; at slíku mótidvs. paa saadan Maade: at slíku mótiskal allt fara, sem nú var tínt GrG.II, 1918; þverr at slíku móti gangasólarinnar, sem nú er talt of vöxtinnRimb. 64a22 (312); með lítlu móti dvs. i ringe Grad: G. kvað hvárttveggja (nl.at han var vápnfœrr eða glímufœrr) meðlítlu móti Finb. 7325; með öngu mótidvs. paa ingen Maade, aldeles ikke: þeireru m. ö. m. þínir líkar Stj. 14310; þat,er - þeir aðrir efla m. ö. m. Stj. 1437;meistari mínn vill m. ö. m. gefa mikliðugan Bp. I, 22818 jvf 81917.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᚮᛏ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.