Munu

munu

munu, v. (man eller mun, mundi, Præt.Inf. mundu) med følgende Infinitiv be-tegner den ved Infinitiven udtrykte Hand-ling eller Begivenhed 1) som noget manvil, agter, har i Sinde at gjøre; hérmun ek standa ok hlýða SE. I, 14025;hér mun ek stað nema Nj. 89 (1339);nú munu vér veita hér vörn sem auðitmun verða Flat. I, 55328; s. - kveztnorðr munu fara Flat. I, 13911; komþar bóndi einn ok fór með maltklyfjarok ætlaði í bœinn með at fara; kon-ungr - spurði, hvat kœmi; Birkibeinarsögðu, at þar kom einn búandi; þyrpt-ust þeir at honum ok létu sem þeirmundu (skyldu Fm. VIII, 8922) falamaltit KonunG. 398. 2) som noget, en kan eller vil komme til at gjøre, nogetsom antageligen eller sandsynligvis vilske eller indtræffe; mun ek taka þangatí dag? Hárb. 51; þú mont þó segjaverða ok með miklom harmkvölom, efþú vilt eigi sjalfkrafa Mork. 79; monþat horfa til stórra vandræða Mork. 76;muntu mér, Freyja! fjaðrham ljá Hmh.3; ráða mantu þessu, at hann muneigi drepinn í dag OH. 11811; þú muntráða hljóta Flat. I, 1331; þú muntmörgum mönnum til trúar koma Fm.X, 392 (3516); guð er svá miskunnsamr,at hann mun oss eigi bæði brenna látaþessa heims ok annars Nj. 130 (2002);eigi mun þat kauplaust Flat. I, 12416;sigrsælt mun verða þeim, er - Flat.I, 2276; eigi mun þér konan gipt, efþú biðr eigi Flat. I, 55518; vér munumeigi sigr fá, nema vér göngumst nærrFlat. I, 1416; munu þér hinn samakost fyrir höndum eiga, sem vér áttum- -, en at öðrum kosti munu þérvilja taka upp þat ráð, sem - EG. 3(47-11); þat er yðr at marki, at þérmunuð finna barn vaft í reifum Hom.6730; Þ. kvað svá fara mundu, hversuopt sem þeir leituðu til Flat. I, 36729. 3) som noget man tør antage for virke- ligt, forhaanden værende; man nú sólinvera svá há, at - OH. 1185; þú montvera ágætr konungr Fm. X, 39227 (Ágr.3513 fg); man yðr - vera þat kunnigt,hvárt - Fm. VIII, 26518; þeir munu þarvera, er þurfa munu okkar Partalop.387; svá lízt mér, ef þú skalt nú drekkaaf horninu hinn þriðja drykkinn, semþessi mun mestr ætlaðr, en ekki muntumega hér með oss heita svá mikillmaðr, sem - SE. I, 1581 fg; hverr ersá maðrinn, er þín orð muno til komaMork. 71; hafa montu föng á því -,ef þú vill, en þat eitt mon ek þómæla, er mér sýnist Mork. 636 fg; héreru engi efni til þessa, at ek munasvíkja hann -, ok er at firr, at ekmunda vilja gjöra honum mein -, atek - EG. 14 (2713. 15); kvað hann þánú mundu dauða Nj. 131 (20325); númun faðir mínn dauðr vera Nj. 130(20127 fg); þá mælti G.: hvárt mun s.dauðr? en aðrir sögðu hann fyrir löngudauðan mundu vera Nj. 131 (20415);þat fann Þórr, - at búandinn - mundieigi skynsamliga hafa farit með bein-um hafrsins - -, vita megu þatallir, hversu hræddr búandinn mundivera, er hann sá - SE. I, 14221. 24; varvið sjalft, at allir mundi berjast fyrirþínar sakir Völs. 1033 (c. 9); gaf Þ.þeim upp eiðana ok lét þá myndu verasvá góða drengi, at þeir myndu eigisíðr halda orð sín en eiða Fm. VIII,25422 fgg; jvf SE. I, 1581; EG. 13 (257);Flat. I, 1275 fg. 55315. 55612 fgg. Sær- ligen bruges Præt. Konj. med tilføietInf. til at udtrykke a) hvad der vildevære Tilfælde under en vis angiven Be-tingelse: gnyðja mundu nú grísir, efþeir vissi, hvat hinn gamli þyldi Fld.I, 2824 jvf 18. 30; eigi mundak trúa, ef mérværi sagt frá, at - SE. I, 15615; undar-liga mundi mér þykkja -, ef þvílíkirdrykkir væri svá lítlir kallaðir SE. I,15813; af mundi nú höfuðit, ef Erprlifði SE. I, 3703; mondi hann gangaá kaf út, ef eigi tœki menn til hansok styddi hann OH. 1251; jvf 13912.1713. 20632. 2169. 22021; betr myndi, efþessi ráð hefði höfð verit Vallalj. 5166;A. myndi ok eigi syndgast, ef eigi væriormr ok áeggjan konu Hom. 19323;møndi hann eigi þora at koma meðlærisveinum, ef engillinn nefndi hanneigi á nafn Hom. 11728; margr myndivilja á einum degi opt at vettogi verða,ef kostr væri þess Hom. 10425; ef þúfynnir (dvs. fyndir) á torgi trú fala, hversumyndir þú kaupa hana, ef þú værirgóðr maðr Hom. 358; ef ek skylda ráða,myndir þú láta kyrt at kalla til NoregsOH. 5826; segja mun ek, hvernig gertmundi, ef ek skylda ráða, þá mundu vér- OH. 20513 fgg; ef gör væri (nl. almosa),þá myndi okkr þat eigi stoða Hom. 19224;b) hvad man fortrinsvis, fremfor nogetandet vilde gjøre, om det ikkun var mu-ligt, kunde nytte: em ek svá viti borinn,at ek mynda heldr til þessa verkshætta heima - en hér Flat. I, 14015;annan veg var för þín, en ek mundakjósa EG. 25. 4928; lifna munda ek núkjósa, er liðnir eru Hund. 2, 28. -Med Hensyn til "Betydningen og Brugenaf Verbet munu" kan henvises til en ud-førligere og fuldstændigere Afhandlingderom af m. Nygaard i AnO. 1879s. 259-303.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᚢᚿᚢ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary