Myrkr

myrkr

myrkr, n. 1) Mørke; þá bar suðr í haf,ok rak yfir myrkr svá mikit, at þeirvissu eigi, hvar þeir fóru Nj. 84 (1242);þaðan sá ek um mörg lönd, en hvergií nánd mér, því at myrkri laust yfirallt Pr. 5214 (Anal. 17824); myrkr varmikit dvs. det var meget mørkt, OH. 21813(Flat. II, 3566); kom í móti þeim -ogurligr daunn - með svá miklu myrkri,at - Heilag. I, 34739; þá hvarf daunnok myrkr, ok birtist ljósit Heilag. I, 3524;ætlar bóndi at leynast út í myrkrit Eg.46 (9321); þann dag allan til myrkrs dvs.den Dag lige indtil det blev mørkt, SE.I, 14415; ogsaa i Plur.: hón var jafnanmyrkrum unnandi ok ljós hatandi (=lat. amica tenebrarum, inimica lucis)Heilag. I, 3337 (Visio Tungdali ed. O.Schade s. 43); englar myrkra, er mennkalla djöfla ok þegna fjándans Heilag.I, 35828; myrkra höfðinginn Alex. 1546;hón sá, hvar var óvinrinn ok höfðingimyrkra Heilag. I, 34928; jvf 35121;höfðingi helvítis myrkra Anal. 29120(Frump. CI).

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛘᛦᚱᚴᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.