Nafn

nafn

nafn, n. 1) Navn som gives, er givet Tingeller Person, hvormed en eller noget be-nævnes, kaldes; var þá þat nafn gefitsveininum Nj. 59 (916); sá sveinn varvatni ausinn ok nafn gefit ok varkallaðr Rútr Laxd. 8 (126); mærin varvatni ausin ok þetta nafn (nl. Þorgerðr)gefit Nj. 14 (2515); þau Bolli ok Guðrúngátu son einn, þeim sveini var nafnsleitat ok kallaðr Þorleikr Laxd. 52(1546); Sigmundr - gékk með einumlauk í mót syni sínum (nl. nýfœddum),ok hér með gefr hann honum Helganafn ok þetta at nafnfesti Hringstaðiok Sólfjöll ok sverð Völs. 10011 (c. 8);oss er gefit annat nafn í várri skírn,því at vér köllomk kristnir o. s. v. Hom.859; ef maðr gefr manni nafn annat,en hann eigi áðr, ok varðar fjörbaugs-garð, ef hann vill reiðast við Grg. II,18219; goði skal ganga í hamra skarðok setja niðr þar dómanda sínn - oknefna sér vátta: nefni ek í þat vætti,at ek nefni þenna þegn í dóm, ok nefnahinn á nafn Grg. I, 3912; konungr spurðihann at nafni, hann nefnir sik Nj. 3(69); sagðr hirðstjóri Ablavius at nafni(dvs. ved Navn A., som hedte A.) Heilag. II,10221; hann gaf landinu nafn ok kallaðiGrœnland Ísl. 6. 2) Titel, Navn, sombetegner en Mands Værdighed, Stillingi Samfundet; stallara sunr ok - skulotaka slíkan rétt, sem þeir eigu kyntil, ef þeir fá slíkt nafn, sem faðirþeirra fékk Gul. 20010; þat hafða ekætlat, at ek munda þeim manni giptadóttur mína, er tignari væri fyrir nafnssökum, en þú ert Flat. I, 17532; Dala-guðbrandr hefir maðr heitit, er svá varsem konungr yfir Dölum ok var hersirat nafni OH. 1067; maðr er nefndrKollr, er einna var mest virðr af för-uneyti Unnar, kom þat mest til þess,at hann var hersir at nafni Laxd. 4(53); Hákon gaf konungs nafn Tryggvaok Guðröði Flat. I, 506; Elfráðr hinnríki hafði tekit alla skattkonunga afnafni ok veldi Eg. 51 (10311). 3) Be-tydenhed som tilkommer eller tillæggesen Ting; fjándr vilja þessu ekki nafngefa (dvs. ville ikke tillægge dette nogenBetydenhed), kalla þetta tómt ok öngaframkvæmd hafa Mar. 26517 (26733);ef þessi Ablavius ágirndarfullr værispurðr, hvat hann hefði aflat, mundihann skjótt svara, at margra mannasæla væri þat; þessi andsvör hefirhverr maðr, er rangliga aflar fjárinslítandi þat eina, er hann tekr inn, engefr því ekki nafn, er hann lætr út Hei-lag. II, 10229; hann var harðla heyrin-kunnigr ok mikils nafns Heilag. II, 66324. 4) noget som man kan nævne; ekki nafndvs. intet: þeir fisktu ekki nafn (= Vulg.nihil prendiderunt) Post. 1617. 38 (Joh.Ev. 21, 3), jvf Aasen 523a43. 5) Nomen, lat. nomen i grammatikalsk Betydning;nafn ok orð SE. II, 8824. 906. 1145.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚿᛆᚠᚿ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary