Nár

nár

nár, m. (G. -s , N. Pl. -ir, A. Pl. -i) Død-ning, død Person (got. naus, navis Luc.7, 12. 15. 22. 9, 60; Rom. 7, 8; jvfags. drihtneas Cædm. Exod. 163); þarsaug Niðhöggr nái framgengna Vsp. 43(NFkv. 7a23) jvf 49 (NFkv. 9a7); nýtrmangi nás Hm. 70 (71); liggja at jörðu- niðjar þínir at nám orðnir Hund. 2, 26 (28); nár varð þá Atli Am. 102(105) jvf 98 (100); ýta synir verðanauðgir at nám Sól. 33; þeir menn eroenn 4, er náir ero kallaðir, þótt lifi:ef maðr er hengðr eða kyrktr eða settrí gröf eða í sker eða heptr á fjalli eðaí flœðarmáli; þar heitir galgnár okgrafnár ok skernár ok fjallnár GrG.I, 20220 fgg (jvf GráG. 38013 fgg); ef veg-andi beiðir sér griða nás nið eða nefaGráG. 30513; hvat er þat fira? hví ertusvá fölr um nasar? vartu í nótt meðnám? Alv. 2 (jvf gráta nái nauðfölvaGhe. 16); sá hann í andlit kononginum;þá bliknaði hann ok varð fölr sem nár(dvs. dødbleg), ok féllust honum hendrOH. 7030 (Flat. II, 8538); treysta ek þáá af öllu afli (for at kippa honum orsæti), en hann sat kyrr svá, at hvergigat ek honum vikit, en stundum varhann rauðr sem blóð en stundum bleikrsem bast eðr blár sem hel eðr fölrsem nár Flat. II, 13636; blár sem nárNj. 117 (1773) &vl; þat ræð ek þér itníunda, at þú nám bjargir, hvars þá áfoldu finnr Sigrdrif. 33 jvf nábjargir;hold hugða ek þeirra (nl. hvelpa)at hræum orðit, nauðigr ná nýta ekskyldak Guðr. 2, 41 (42).

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚿᛆᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Danish - Otto Kalkar's Dictionary
• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary