Ne

ne

ne, nægtende Partikel som sættes umiddel-bart foran det Verbum, hvortil det efterMeningen henhører (got. ni, ght. ni, neGraff II, 969 fg, mht. ne Mhd. Wb. II,1, 320-327; gsax. ags. gfris. ni, ne se DGr. III, 709-715; jvf lat. neqveo,nescio); önd þau ne áttu, óð þau nehöfðu Vsp. 18; satztu yfir dauðum,glýja þú ne gáðir Hamd. 7; sól þat nevissi, hvar hón sali átti, máni þat nevissi, hvat hann megins átti; stjörnurþat ne vissu, hvar þær staði áttu Vsp.5; opt fá á horskan, er á heimskanne fá lostfagrir litir Hm. 92 (93); þatræð ek þér annat, at þú eið ne sverir,nema þann, er saðr er Sigrdrif. 23;undertiden ogsaa i Tilfælde, hvor der-hos Nægtelsespartiklen a eller at er til-føiet Verbets Ende: óumk ek of Hými,at hann aptr ne komið Grimn. 20;gest þú ne glýja Hm. 136 (135); hvor-paa flere Exempler af Eddadigtene findes DGr. III, 71426 fgg.

Part of speech: nægtende Partikel

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚿᚽ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.