Njóta

njóta

njóta, v. (nýt, naut, notinn) 1) have tilBrug og Nytte; med Gen. þú skalt njótakvikfjár þíns ok verða í brottu fráHelgafelli Eb. 14 (1630); vér skulumþess njóta, at vér erum fleiri Nj. 42(643); ekki nýtr sólar dvs. man har ikkeSol, SE. I, 1866; ætla ek þat satt, atþví hafi svá til borit, at þat sé bæðiguðs vili ok forsjá, at þú njótir (mods.missa L. 7229) pessarrar gersimar Fm.VI, 735; Íslendingar eigo í Noregi atnjóta vats ok viðar Grg. II, 19522; jvfGuL. 7315; njóti sá, er nam Hm. 165(164); njóttu ef þú namt Sigrdrif. 19;nefndi hann sér þessa vátta eða þeim,er neyta eða njóta þyrfti þessa vættisNj. 143 (23828); blindr er betri en brendrsé, nýtr mangi nás Hm. 70 (71); sagði,at hann myndi því þá fagru jarteignvið hann gört hafa, at hann skyldihans miskunnar njóta OHm. 113 (839);jvf Hom. 7522; naut þú nú þess, er ekvar eigi við búinn Nj. 38 (5813); njótþú heill handa dvs. til Lykke med dineHænders Gjerning! Nj. 39 (6010); GísL.873; er þess ván, at þér njótit hennarbæði nú ok síðarr Flat. I, 2995; njótae-s at e-u dvs. have en at takke for noget: Egils nauztu at því föður þíns GunL.5 (2159); naut hann drotningarinnarat því, er hann var eigi af lífi tekinnFlat. II, 30122; mér þóttu þér mín at(nL. því) njóta, er þér komuzt skaðlaustundan Flat. II, 25833 (jvf þér nutuðmín við, er undankváma var OH. 13613);upers. nýtr e-s at e-u dvs. man har enat takke for noget: naut at því mesthans forellris, at allt landsfolk elskaðihann Fm. VIII, 1112; þat er líkast, atsvá sé at sinni, ok nýtr þín at því (dvs.det er noget som man har dig at takkefor, noget som man skylder dig) SturL. II,1345; njóta e-s af e-m, frá e-m dvs. havesaadan Nytte af noget, af sit Forholdtil nogen, at dette regnes en til gode afen vis Person: lítt lætr þú mik njótafrændsemi frá þér, er þú vilt brjótabein í mér Flat. II, 11221; eigi at eins,at hann óttaðist um sjalfs síns líf, nemajafnvel um alla aðra sína frændr okkunningja, er margfalliga nutu hansbæði af konunginum ok öllum öðrumBarL. 7327; heldr geldr Leifr Þrándaren nýtr frá mér Fm. II, 1167; hannætlaði, at hann mundi þess víðarrkoma, at hann mundi njóta föður sínsen gjalda GísL. 7319 jvf hugði hann,at þat mundi heldr víðara fara þar, erhann mundi þess (nL. nafns síns ok kynsse L. 5) njóta, en gjalda ekki föður sínsGísL. 1607, jvf gjalda 6; njóta e-s við(e-t) dvs. nyde godt af noget, (i en visAnledning): man ek yðr þurfa við atnjóta, ef ek fæ rétt af Nj. 3 (618);þakkaði hann Þorgný lögmanni veizlusína, lézt eigi mundu hafa undan stýrt,ef hann hefði eigi notit hans ráða viðok vizku Flat. II, 8018; fyrir löngu værirþú af ríki rekinn, ef eigi nýtir þú várvið Flat. II, 13019; þér nutuð mín við,er undankváma var OH. 13613; hallærivar allt norðr í land, ok því meirr, ernorðarr var -; en þess naut við (dvs.men deraf nød man i dette Tilfældegodt, det kom til Nytte) í Þrándheimi,at menn áttu þar mikil forn korn OH.10227; njóta af e-u dvs. tage af noget tilsit Brug: naut váru œrin, nutum afstórum Am. 92 (94). 2) have en af detandet Kjøn til saadant Samliv i ellerudenfor Ægteskab, at man under sammekan faa tilfredstillet sin Kjønsdrift:hann sagði konungi frá þeirri konu,er Þyri hét - -, ok kvað hana giptahafa verit ríkum manni í Noregi, erBjörn hét, ok lét hana nú vel haldasínn ekkjudóm; konungi féllst þat velí eyru, ok leiddi hans mál ok íhugaðimeð sér ráð þessarrar konu jafnan, okþótti fýsiligt, at þau nytist (dvs. fik hin-anden) OT. 3226; síðan þessum ráðumvar ráðit, fannst Kormaki fátt um, enþat var fyrir þá sök, at Þorveig seidditil, at þau skyldi ekki njótast megaKorm. 5410 (1315); hafða ek nú ætlat atfyrir koma þeim ósköpum, er Þorveighafði á lagt ykkr Steingerði, ok mættiðnú njótast, ef ek skæra hina þriðjugásina svá, at engi vissi Korm. 2084(4623); Ketilríðr mælti ok grét við mjök:fyrir löngu þóttumst ek vita, at viðmundum eigi njótast í náðum VígL.6610 jvf 17; hann (nL. Sigurðr) mælti (nL.til Brynhildar): sá kœmi beztr dagryfir oss, at vér mættim njótast Völs.13814-18; hón (nL. Unnr) svarar (nL. sinFader Mörðr): þegar hann (nL. hendesÆgtemand Hrútr) kemr við mik, þá erhörund hans svá mikit, at hann máekki eptirlæti hafa við mik, en þóhöfum við bæði breytni til þess áalla vega, at við mættim njótast, enþat verðr ekki; en þó áðr við skilim,sýnir hann þat af sér, at hann erí œði sínu rétt sem aðrir menn Nj.7 (1323).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚿᛁᚮᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary