Nökkuru

nökkuru (nǫkkuru)

nökkuru, adv. nogenledes, nogenlunde, om-trent (eg. Dat. Neut. af nökkur) =nökkut 1; útan nökkuru helzt brættok bikat Stj. 12326; slíkir menn erovanir at vera nökkuru líkt einn vetr eðatvá eða þrjá ok hylla sik svá við mennLandsl. 1, 78; er hón (nl. sólin) svo n.lengi með skínanda hveli, sem nú höfumvér sagt Kgs. 1725; svá n. mikit folker i þeirri ey, sem vera mun ein kirkju-sókn Kgs. 235; stýr þú ríki þínu meðvitrligu réttdœmi svá n. refsingasamr,at eigi sýnist ríki þítt stjórnarlaust Stj.55230; svá n. (nl. som þrjár nætr) manyðar leita farit lengi Nj. 22 (341); þáer þér hafit vegit í lið þeirra svá n.mjök, at - Nj. 140 (22815); svá n.eykst réttr konungs -, ef þeim verðrmisþyrmt, sem - Kgs. 6037 fg.

Part of speech: adv

Orthography: Johan Fritzner's dictionary used the letter ö to represent the original Old Norwegian (or Old Norse) vowel ǫ. Therefore, nökkuru may be more accurately written as nǫkkuru.

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚿᚯᚴᚴᚢᚱᚢ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.