Norn

norn

norn, f. (n. Pl. -ir) et af de kvindeligeVæsener (meyjar) som ansaaes raadefor Menneskenes Levealder og Skjæbne (skapa mönnum aldr); þessar meyjar(nl. Urðr, Verðandi, Skuld) skapa mönn-um aldr, þær köllum vér nornir; enneru fleiri nornir, þær er koma til hversmanns, er borinn er, at skapa aldr, okeru þessar goðkunnigar, en aðrar alfaættar, en enar þriðju dverga ættar- -; góðar nornir ok vel ættaðarskapa góðan aldr, en þeir menn erfyrir úsköpum verða, þá valda því íllarnornir SE. I, 7213-743 jvf Fafn. 13;hafði Helga inn hugum stóra Borg-hildr borit í Brálundi, nótt varð í bœ,nornir kvámu þær, er öðlingi aldr umskópu o. s. v. Hund. 1, 2; aumlig nornskóp oss í árdaga, at ek skylda í vatnivaða (nl. í geddu líki) Sig. 2, 2; þessarheita valkyrjur, þær sendir Óðinn tilhverrar orrostu, þær kjósa feigð á mennok ráða sigri; Guðr ok Rota ok nornen yngsta, er Skuld heitir, ríða jafnanat kjósa val ok ráða vígum SE. I, 1207;setr Skuld hér til enn mesta seið atvinna Hrolf konung, bróður sínn, svá atí fylgd er með henni alfar ok nornir okannat ótöluligt íllþýði, svá (at) mannlignattúra má eigi slíkt standast Fld. I,9719; þar fóru þá um landit völvur,er kallaðar váru spákonur, ok spáðumönnum aldr, því buðu menn þeimok gjörðu þeim veizlur ok gáfu þeimgjafir at skilnaði; faðir mínn gerði oksvá, ok kvámu þær til hans með sveitmanna, ok skyldu þær spá mér orlög;lá ek þá í vöggu, er þær skyldu talaum mítt mál - -; hin yngsta norninþóttist oflítils metin hjá hinum tveim,er þær - Flat. I, 3584-11 jvf 20 (Nornag.771 fg jvf 9. 18); norna dóm þú munt fyrnesjum hafa ok ósvinns apa, í vatniþú druknar, ef í vindi rœr, alt er feigsforað Fafn. 11; til þings þriðja jöfrihveðrungs mær or heimi bauð, þá erHalfdan sá, er á Holti bjó, norna dómsof notit hafði Fris. 3116 (Yngl. 52);bölvat er okkr, bróðir! bani em ekþínn orðinn, þat mun æ uppi, íllr erdómr norna Herv. 28913; kveld lifirmaðr ekki eptir kvið norna Hamd. 30;fár gengr of sköp norna, eigi hugða ekEllu at aldrlagi mínu Krákumál 24(Fld. I, 309); ekki hygg ek okkr veraulfa dœmi, at vit munim sjalfir umsakast sem grey norna þau, er gráðugeru í auðn um alin (hvor grey nornasynes være = ulfar) Hamd. 29; níudœtr segja þeir, at hann (nl. Þórr dvs.Jupiter se s. 13510) hafi átt, er þeirkalla Nornir Barl. 1366 fg jvf &vl.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚿᚮᚱᚿ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary