Nú

nú

nú, adv. 1) nu, paa denne Tid, lat. nunc;var-at þat nú né í gær, þat hefir langtliðit siðan Hamd. 2; lifna munda eknú kjósa þá, er liðnir eru Hund. 2,27; nú tak þú ulf þínn einn af stalliHyndl. 5; nú er grjót þat at glerivorðit Hyndl. 10; nú lát þú fornaniðja talda Hyndl. 11; ek kann eigiskip at kenna, ef hann siglir eigi hérnú (dvs. om det ikke er ham, som nu seilerher) Flat. II, 23813; svá er nú, Þórir!at - Flat. II, 23822; nú vannst honumeigi líf til at launa þér þat, sem vertvar Flat. II, 23823; nú er hér gjöf, atek vil gefa þér Flat. II, 23826; nú yrðiþér sköruliga, ef þú letir þetta spjótsvá af höndum, at þat stœði í brjóstiÓlafi hinum digra Flat. II, 23829; númæli ek þat um, sem ek vildi, at væriFlat. II, 23831; oflangt væri nú allaþá luti upp at telja Dn. VIII, 6733;Sveinn bóndi í Grísinum - hefir núsnarat sik á réttan veg -; hann ernú alsáttr við guð Dn. I, 1966. 11; eftekr konu nánari, en nú hefi ek taltGul. 247; nú ero þeir dagar talðir, erfasta skal firir ok nónhelgr Gul. 177;nú er kirkja gör dvs. hermed er Kirkenfærdig, nu er der sagt nok om Kirken, Gul. 1011 jvf 134. 144; enda er núheimting til fjárins, hvergi lengi semþat liggr Grág. 8815; meðan enn er núdvs. medens det endnu ikke er for silde:hafi við sik heilsamligar lækningarmeðan enn er nú Homil. 21611; á þriðjasunnadag í langaföstu nú er var (dvs.som nylig var) Dn. VIII, 632; nú ivetr dvs. i sidstledne Vinter, = í vetr núer var: létom vér firirbjóða - nú ívetr pílagrimsferð þá ok óvenju, er -Dn. VIII, 676; nú i haust fyrir jólDn. IV, 1499; nú -, nú - dvs. snart - ,snart - (lat. nunc -, nunc -): hræðastþau jafnan ok hrœrast yfirstigin nú afónýtri hrygð ok nú af hégomligri gleðiHeilag. II, 3527. 2) Indlednings- ellerOvergangspartikel i Begyndelsen af enSætning (ligesom gsv. nu se Schlyternu 2 s. 465), der efter Omstændighedernekan oversættes med "dernæst", "men",hvilken Betydning stundom har faaet entydeligere Angivelse ved et tilføiet þvínæst; þat er nú því næst, at - dvs.dernæst kommer vi nu til det, skal detnævnes, skal der tales om det, at: þater nú því næst, at vér hafum fundvárn mæltan ár hvert í Gula Gul. 31;þat er nú því næst, at vér skolum gefamanni frelsi ár hvert hér í Gula Gul.41 jvf Gul. 151. 161. 201. 231. 241. 251.281. 331. 341. 351; nú skal til þess segja,hver grið þeir menn skolu hafa, er -Frost. I, 51; nú skal svá mæla, athann sé heima, er sá kemr þar Gul.354; nú ero (dvs. nu skal nævnes) kirkjurallar aðrar, er gerð skal upp haldaGul. 121; nú ero þeir dagar (= núskal þá daga telja Gul. 184), er - dvs.dernæst skal nævnes de Dage, som -Gul. 171 jvf 181; nú ero þeir dagar,er eigi skal jörð opna Gul. 188; nú erHalvarðarmessa, þá er Botolfsmessa,þá er Svitunsmessa Gul. 1815; nú skoloprestar krossa skera dvs. dernæst kommerdet, skal det nævnes, at Præster skulle -Gul. 191; jvf nú skal garð um geraGul. 111. 131; með hugvitinu má finnaallt -; nú (dvs. men) þat, er hugvititfinnr, þat má muna með minninu Ho-mil. 16211; nú enn dvs. endvidere, frem-deles: nú enn sér í lagi sex merkrgulls í atvistarbœtr Dn. I, 15212; núaf því, at - dvs. men fordi: af því, atkorsbrœðr várir ok sumir sóknarprestar- hafa - kært firir oss -, at Sveinnbóndi í Grísinum - neitar - at lúkatíund af garðum sínum -; nú af því,at vér hafum lengi - um borit hansþrjósku ok -, sjám vér nú þó, at -Dn. I, 1959; nú af því, at engi orskurðrné ályktardómr var á þetta mál lagðr,þá - Dn. I, 16610; nú af því, at siraBotolfr hafði opinberliga misþyrmtsira Arna -, þess ok annars, at -Dn. VIII, 6723; nú þó at dvs. men uagtet,omendskjøndt: nú vannst honum eigi líftil at launa þér, sem vert var; nú þóat ek sé verr til fœrr en hann, þá skalek þó hafa vilja til Flat. II, 23825; núef dvs. men dersom, = en ef: nú ef eigiverðr barnit haft at hinni fyrstu stefnuGul. 2117; nú ef hann svarar því: -Gul. 359; nú ef þeir verða eigi allir á eittsáttir Gul. 3514; nú ef maðr legst meðeinni hverri þeirri, þá - Frost. 3, 310;nú ef kona vil láta vígja sik til nonnuFrost. 3, 141; nú ef maðr verðr eið-rofa Frost. 3, 161; nú ef maðr vildóttur sína gipta Frost. 3, 221; nú iBegyndelsen af en betingende Sætningstillet umiddelbart foran dennes Verbum = nú ef: nú kemr hann aptr (= nú efhann kemr aptr) ok -, þá - Frost.3, 249; nú verðr þeim þat fyrir, er þeirkoma at landi, at - Frost. 4, 63; nústanda synir 2 til arfs föður síns oker sín móðir at hvárum at skilumfengnar -; nú mælir hinn ellri at -,þá - Frost. 3, 103. 5; nú standa mennfirir ok verja með oddi ok eggju, þáfalla þeir útlagir ok úhelgir Gul. 3529;nú kann sá atburðr einn hverr til atgerast, at -, þá skal hann - Frost.Indl. 51 jvf Frost. 4, 1510. 2312. 14; núer barnit svá úfrátt, at eigi má prestiná, þá - Gul. 2111; jvf Grág. 8811.911 fgg. 9221. 932. fgg. 977. 103. 1041.4333. 21. 43721; nú þá dvs. altsaa, = lat.ergo: nú þá fyrir hví (= lat. quareergo) heyrðir þú eigi orð guðs Stj.45718 (1 Sam. 15, 19); nú þá fyrir hvatgeymdir þú eigi (Vulg. quare non cu-stodisti) þíns herra konungsins? Stj.48617 (1 Sam. 26, 15); nú þá, ef nökkurrhyggr sik heiminum hafnat hafa (Vulg.si quis ergo est, qui se putat renun-tiasse mundo) Heilag. II, 35112 jvf 35123;nú þá nem þú, at hverr er sik hefr upp,mun lægðr vera (= lat. disce ergo,quia qui se extollit, humiliabitur) Hei-lag. II, 3601 jvf 35925; nú þá ger þúvesall (= lat. age ergo miser Heilag.II, 36814. 32; þat skolum vér ok glögg-liga skynja, at - -; nú þá fyr hvískolom vér eigi gjöra krapt af nauð-syn (dvs. gjøre Dyd af Nødvendighed) Hei-lag. I, 6321; nú þá, hvat höfum vér settí sögðu máli útan áminning til uppten-dranar, at - Heilag. I, 6909, virðumheldr bermælismennina vini óra núþá, þótt fáir virði svá, en eptirmælis-mennina eigi vini Homil. 11924; nú þá,brœðr mínir! gleðjumst vér allir samtí guði várum Heilag. II, 1291; nú þábiðjum Krists vátta, at þeir - séárnendr várir við dróttinn várn Hei-lag. I, 32131; hann segir: ef nökkurrelskar mik -, sá mun varðveita míttboðorð, ok -; nú þá senniliga elskaðin. þenna sama Jesum Heilag. II, 10926;nú ok þá dvs. derfor: allir ér, er á Kristtrúit ok alla ván hafit til hans, hafiþér ok í minning hans hógværi okþolinmœði -; biðit þér nú ok þá unzhann kemr at gjalda hverjom, sem verter Post. 3162; nú af því, at (= lat. sedquia) hanráða hugskot (= lat. mensanceps) þolir freistni ens óstyrkja lík-ama, þá -; þat gera lögin nú okþá í vandindum sínum, at þörf skyliþykkja at biðja fulltings af Kristi Leif.1120 (Prosp. Aqvitan. Epigr. 44); lærioss nú ok þá enn almáttki guð okstadfesti í goðo gróðrseti ok veykviLeif. 1326 (Prosp. Aqvitan. Epigr. 56).3) indledende men overflødig Partikel (ligesom i Folkesproget, se no 4 og 5Aasen 537 fg); þar var nú einn kyn-stórr maðr, er átti fríða konu Æf. 671.

Part of speech: adv

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚿᚢ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.