Œrinn

œrinn

œrinn, adj. tilstrækkelig, saa rigelig at manhar nok, ikke behøver eller ønsker sig mere;œrna mælir sá er æva þegir staðlausustafi Hm. 28; sumr er af sonum sæll- sumr af fé œrnu Hm. 68; kona þínsú fari með búkot þat, sem þið hafiðáðr haft, mun henni þat œrin fram-flutning Fm. VI, 32716; Barl. 6811 fg;hann fór til föður síns með 60 manna.Grímr mælti: ætlar þú eigi nú, fóst-bróðir, at feðr þínum þykki œrnir gestirVatsd. 7 (1515); at þeir með lið síttgangi út til borgar ok fylki þar í œrnu(Texten góðu) tómi Fm. VIII, 88 &vl 3;um morguninn eptir at œrnu degi dvs.ved fuld Dag, Thom. 7122; ílla er þat,herra, er yðr mislíkar, en ella væriþetta verk hit bezta unnit, þvíat œrinvar nauðsyn til þessa verks Fm. IV,26230; vera œrit eitt dvs. være saa til-strækkeligt, at man ikke behøver mere enddet alene: er þat ok œrit eitt, at þaustórviðri ganga, at hvergi er fœrt hvernauðsyn sem á er Grett. 1824; Haraldrkonungr veitti honum sár þat, er œritmundi eitt til bana Eg. 24 (474); gerae-m einn œrinn storm dvs. saadant An-fald, at en deri har nok, ikke behøverflere: létu þat líkara, at Dönum myndiþikkja Norðmenn gera sér einn œrinnstorm, er þeir ættist íllt við Fm. VI,437; vera sér einn œrinn dvs. være sigselv nok: mætti þá vita, hvárt hannværi sér þá einn œrinn, er hann villenskis manns mál meta Fm. XI, 26729;Band. 17; Stj. 39434; vinna at œrnudvs. blive fuldt tilstrækkelig: válaðri ekkjomætti þörf vinna lengi at œrno lítitmjöl í skjólo ok lítit viðsmjör í bollaHeilag. I, 26113; til œrins dvs. nok, til-strækkelig: ekki eru orð mín skreyttmeð hannarmæli - heldr hrósa hérmannkostirnir sér sjalfir til œrins Pr. 3021; œrit bruges forstærkende foranadj. for at betegne, at Egenskaben ertilstede i saa høi Grad, at man ikke vilkunne begjære mere: œrit fögr er mærsjá ok munu margir þess gjalda Nj.1 (218); ek ætla þat nú vera œrit mikitsannefni Flat. II, 773; œrit ertu girn-iligr maðr Flat. II, 7712; œrit (= hölztiOH. 1377) fjölmennr Fm. IV, 297.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚯᚱᛁᚿᚿ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary