Œsa

œsa

œsa, v. (st) sætte i heftig eller voldsom Be- vægelse; jafnan vildi hann firra mennvandræðum, heldr en œsa þá fram atóhöppunum Vem. 16139; Þorbjörn mundihafa unnið nökkurum óhöppum færra,ef hón (hans Hustru) hefði hann eigifram œstan Krók. 2; jungfrú eina œstuverkir svá ákafliga, svá menn fénguvarla hana geymt Bp. I, 11836, jvf 87314;œsti hug konungssonar til lostasemdarBarl. 1552; œsa e-n e-s dvs. tilskynde en til noget: mælta ek þetta meirr tilraunar við yðr, en ek œsi þess nökkurnaf alvöru Flat. I, 31234; vindr œsir eldSE. I, 8016; vindar œsa sæ Anal.2 20117;œsti (upers.) storminn svá, at - dvs.Stormen blev saa voldsom, at - Fm.X, 13520 jvf Kgs. 527; m. Dat. sumirmenn œsa bóndum ok fyrirbjóða atsœkja prófastastefnu Kalfsk. 109; œs-ast, v. r. sætte sig i voldsom Bevægelse,fare voldsomt frem: vötnin œsast Stj. 583; OH. 182; eldrinn tók at œsastVöls. 27 (Fld. I, 185); hestrinn œstistok hljóp í brott Fm. VIII, 35224 jvf&vl; K. ok E. stöðvaði nökkut liðitþar til er -, þá tók at œsast alltliðit OHm. 89; sem fjándinn heyrðistaðfesti hans -, þá œstist hann þvíöllu meirr Barl. 5314; þá veit ek athans reiði œstist fullkomliga með allriákefð Barl. 94 jvf Kgs. 1267; þá kveikt-ist hugr hans ok œstist með mikillireiði ok ákefð Barl. 143; með œstumhug Kgs. 12628.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚯᛋᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary