Öfund

öfund (ǫfund)

öfund, f. Avind, Misundelse (lat. invidia),Fiendskab, HaD. Hom. 41; hón hefir ílltlunderni hlotit af íllum tilbrigðum, þvíatöfundin er hennar móðir Alex. 15317;við hann ok við hans konu Sophiamvar Narses öldungr rœgðr af Róm-verjom fyrir öfundar sakir, svá at þautók af honum öll metorð fyrir rógvándra manna Pr. 9829; e-m leikr, vexöfund á e-u dvs. en bliver misfornøietmed noget, saa at han ikke kan taale atse det: ætla ek, at konungi muni leikaöfund á auð mínum ok ágirnast fé míttmeir en at hófi Fm. VI, 3426; Grett.14221; þar sem víða annars staðar kanntil bera, at þar er höfðingjar útlendirhefjast mjök til ríkis eðr svá mikillarfrægðar, at þat verði umfram innlenzka,at mörgum vex öfund á þí, þeim ereigi eru góðgjarnir Flat. I, 913; fyldustyfirgyðingar öfundar í gegn honum (=reiddust honum L. 14) Heilag. I, 28339;hann gaf þá rúm öfundinni (= lat.date locum iræ) dvs. han lod sin Uvilje, Vrede fare, Heilag. I, 16425 (Rom. 12, 19);hann drap hann öfundarlaust með réttrirefsing, en eigi með öfund, sem Kaindrap Abel bróður sínn Kgs. 17329; alltþat er manni verðr með öfund mis-þyrmt LandsL. 4, 216; verk þat varmeð hinni mestu öfund (dvs. var Gjen-stand for den største Uvilje) bæði þarum Upplönd o. s. v. Fm. IV, 38413; OH.17628 (Flat. II, 30231); D. varð fyriröfund vándra manna Pr. 8327; engiöfund né íllvili var með þeim BarL.5030.

Part of speech: f

Orthography: Johan Fritzner's dictionary used the letter ö to represent the original Old Norwegian (or Old Norse) vowel ǫ. Therefore, öfund may be more accurately written as ǫfund.

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚯᚠᚢᚿᚦ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary