Óttusöngr

óttusöngr (óttusǫngr)

óttusöngr, m. Ottesang (jvf ótta, f.), = ags.uhtsang (hwa awecþ þe to uhtsange dvs.quis excitat te ad nocturnos Wright- Wülcker I, 1039 fg, sang uhtsang = can-tavi nocturnam l. c. I, 10127; matutinum= uhttid sive beforan dæge l. c. 4503),den første af Dagens horæ canonicæ,som efter Du Cange II, 1, 770 skulde svare til lat. cantus antelucanus; jvfnocturnum officium media nocte cani-tur, reliquæ vero septem canonicæ horæde die dicuntur, videlicet laudes matu-tinæ, quæ olim in aurora dicebantur&c. Durandi Rationale div. off. líb. 5,cap. 1, § 2 jvf 5; officium matutinumnovum a matutino officio veteri disting-vendum, quod semper tempore ante-lucano celebratur, quum contra hocnovum exorta jam luce initium caperetBingham Orig. eccles. lib. 13 cap. 9§ 10; óttusöngr inn fyrri, þótt vérsyngim hann um morgin, er hann þótil miðrar nætr settr Messusk. 16419;er hann lýkr þeirri bœn (nl. Pater-noster om Morgenen), hefi hann upptíðir sínar, minnist fyrst óttusöngs ensfyrra ok syngvi eigi færri pater nosteren tolf í þá tíð, minnist hann sváburðar guðs ok þess, er guð herjaðihelvíti á miðri nótt Homil. 10913. 20;óttusöngr enn efri er settr ok sunginní minning uppriso dróttins várs, því athann reis upp af dauða í óttu Messusk.1672 fg; nú ero þessi rauk óttusöngvatveggja, at enn fyrri jarteignir hingat-kómu hans, er hann gerðist maðr fyrirvárar sakir ok tók á sik dauðleik várn- -; en hinn efri óttusöngr bæðiupprisu hans - ok upprisu vára Mes- susk. 16713 fg; prestr skal fara til kirkjusínnar, er hann var lærðr til, ok syngjaþar hvern dag löghelgan messo okóttusöng at meinlausu ok aptansöng okum langa föstu ok jólaföstu ok imbru-daga alla Grág. 2112 (Grg. I, 1812); laustvindsbylr skipit undir honum ok hvelfdi-; en áðr hann druknaði hafði hannhafit upp Maríu óttusöng Mar. 7616;um nóttina risu þeir upp til óttusöngsok þessi klerkr með þeim, ok er lokitvar Maríu óttusöng, þá sungu þeir dags-óttusöng -, eptir þetta fóru þeir tilsvefns; um morguninn, er þeir risu upp,spurði þessi maðr, er til var kominn,- hvat til héldi, er þeir sungu sváhátíðliga af sancta María, þar semþetta var eigi hennar hátíð Mar. 9921 fgg;sem hringdi til óttusöngs, las hannmaríutíðir meðan hann klæddist; sváet sama lásu klerkar maríutíðir úti íkór meðan hringdi Bp. I, 84722; mæltiRafn við prest sínn - ok klerka þá,er með honum vóru, at þeir skyldusyngja óttusöng, ok Rafn söng meðþeim óttusönginn Bp. I, 67310 fg.

Part of speech: m

Orthography: Johan Fritzner's dictionary used the letter ö to represent the original Old Norwegian (or Old Norse) vowel ǫ. Therefore, óttusöngr may be more accurately written as óttusǫngr.

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚮᛏᛏᚢᛋᚯᚿᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary