Punktr

punktr

punktr, m. (G. -s) 1) Sted, Punkt, fr. point; miðr punktr dvs. Centrum: i mið-jan heimsins punct Stj. 1335. 2) Tids- punkt; þat fær ek þér eigi skýrt, hversusá punktr var fljótr, at blezaðr komaptr Post. 50538; í þann punkt komþagat - - Abimelech Stj. 16335; íþann punkt, sem burðrinn byrjaðist Stj.17813 jvf Stj. 25126. 3) Stilling, Til- stand; at haldast mætti (nL. myntin) íþeim punkt ok stöðugleik, sem hóngékk at fornu Rb. 304 jvf &vl; hannkallaði ok ráð at nýta þann punkt,sem þá stóð yfir, ok ganga undir þáeina nýjung, sem hann gerði ráð fyrirBp. I, 70215; þannig hefir lengi framfarit, at optliga kemr í harðan punktsagðra ónáða Mar. 42321; Ögmundr- leggr sik allan til at draga samanmeð þeim, þykkist hann kominn ívandan punkt Bp. II, 686 (Hb. 439). 4) Del; bað hann - leggja ráð á,hversu hann skyldi breyta í þessumpunkt (= hlut se L. 5) Bp. I, 73011;líkaði sá punktr þjónustunnar frúnniharðla vel Mar. 104831.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛕᚢᚿᚴᛏᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary