Rá

rá

rá, f. Vraa, Krog, Hjørne (Folkespr. ró,gsv. vrá Schlyter 725a8); r/,o/ er hyrninghúss SE. II, 1813; hræddr var hver-gætir, - kleif í rá hverja Am. 584 (62);hvarf ek þá með kirkjunni annan veghjá vegginum fyrir útan í rá einaHeilaG. I, 50136; G. ok fylgðarmannasveit hans skulu verja forskálann okhúsin; stóð þar fremstr við rána Jóntoddi Sturl. I, 39932; veitit mér heldrþat -, at ek megi heldr hér dveljastí einni hverri rá eða holo þessarrar -borgar Barl. 1623; þá gengr Velent -ok setr þat mannlíkan í rá eina þar,er konungr gékk til kamars Didr. 778;Antons altari, er biskup Helgi lét geraok biskup Eystein lét flytja út í ránæí kórenom o. s. v. EJb. 28425; leyni-ligar rár (&vl róar jvf Kgs. Brenn.13816) helvítis fylskna Kgs. 11429.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.