Ræfr

ræfr

ræfr, n. = rjáfr, ráfr, ráf; ræfr kirkjomerkir þá menn, er - hlífa svá kristn-inni í bœnum við freistni, sem ræfr hlífirkirkju við regni Hom. 13318; ræfr yfirveggjum merkir ván ok áhuga þann,er vér skulum hafa upp til guðs yfiröllum góðum verkum Hom. 13433; hannlét Atla penta allt ræfr innan í stöpl-inum ok svá bjórinn Bp. I, 13217; þeirtóku stiga ok settu við kirkjuna okhjuggu ræfrit yfir honum Fm. IX, 399&vl. 11; Þorgerðr spyrr, hví hann (nl.Helgi som var kommen op á þilit) lætrsvá, at klífa í ræfr upp ok vera ekkikyrr Gísl. 481; Egill - skaut þeimendanum, er logaði, upp undir upsinaok svá upp í næfrina ok festi þareldinn í skjótt -; eldrinn las skjótttróðviðinn, en þeir, er við drykkjunasátu, fundu eigi fyrr, en loginn stóðinn um ræfrit Eg. 46 (9310); töku vérstrengina ok berum um ásendana enfestum aðra endana um steina oksnúum í vindása ok vindum af ræfritaf skálanum Nj. 78 (11521). n. Plur.ræfrar i Ordene þat segja menn, at F.hafi undit eldskíðu í ræfrarnar, svá atsalrinn logaði allr Fld. II, 8715 synesvære feilagtigt istedetfor næfrar, jvf Eg.22. 46 under næfr S. 846b1 fgg.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᛅᚠᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary