Ragr

ragr

ragr, adj. 1) frygtsom, frygtagtig, mod- løs, ræd, = argr 1, blauðr 1; hugðiGuitalin, at þú værir konungr ok harðrhöfðingi, en þú reyndist ragr sem geit(&vl en þú ert regimaðr Klm. 3989) jvfFld. II, 29116 under argr 1; bið þúþá, ef þú ert eigi ragr Nj. 131 (20523)= bið þú nú, ef þú ert eigi blauðrNj. 131 (20532); rennr þú nú Ulfr hinnragi OH. 16724 jvf 26 (Flat. II, 28330 jvf 32);þat skal Borgfirðingrinn vita, áðr sólgengr undir, at Sunlendingrinn er eigiragr SturL. I, 3752; Ásbjörn eggjaði,at þeir skyldi á (nL. ána) ríða ok kallarþá (dvs. dem som ikke vovede dette) raga,ok segir ekki áræði með þeim SturL.II, 396; hinnig værir þú undir brún atlíta, sem þú mundir eigi vera ragr Nj.37 (5527); þik óttumst ek eigi ragankonung ok dáðlausan, er eigi þorir atverja þína borg Flov. 16717; vissa ekeigi (sagde Olaf Tryggveson til sin stafn-búi og merkismaðr Ulfr hinn rauði), atek munda eiga stafnbúann bæði rauðanok ragan Flat. I, 48025; vesöl erum vérkonungs, er bæði er haltr ok ragr Fm.VI, 3223; betri er hraustr skjaldsveinnen ragr riddari Stj. 591. 2) kvindagtig, tilbøielig eller villig til at lade sig mis-bruge til Sodomiteri (lat. muliebriapati), lat. mollis, þathicus, = argr 2,blauðr 2 (jvf rassragr); var hann konahina níundu hverja nótt ok þurfti þákarlmanns, ok var hann því kallaðrRefr hinn ragi Krók. 1617; ef maðrkallar mann ragan eða stroðinn eðasorðinn Grág. 39210; ef maðr heyrir ískaldskap orð þat, er maðr á vígt um,at hann sé ragr eða stroðinn Grg. II,1841; Þorvaldr svarar: ek þolda eigi,at þeir kölluðu okkr raga (nL. ved atsige: hefir börn borit biskup níu, þeirraer allra Þorvaldr faðir L. 7 fgg jvf 21)Bp. I, 4520 (Flat. I, 27035); þegi þúrög vættr (jvf átta vetr vartu fyrirjörð neðan kýr molkandi, hefir þú þarborit, ok hugða ek þat args aðal Lok.23) Lok. 57. 59. 61. 63. 3) ond, = íllr2 og 3; þú brytjaðir blámenn fyrir ennraga karl (= fyrir fjándann Fm. VII,1234) ok hrapaðir þeim svá í helvítiMork. 18723; A. svarar: ef þú vill geraþat, er ek bið þik, dróttning! þá munek fœra þér hestinn ok svá þann, ertók, en þér er lítit fyrir því, þat erást þín ok vili góðr; en dróttningsvarar: verða ek kona in ragasta, efek banna þér at gera þat, er þú beiðist,ef þú fœrir mér höfuð þess, er tókKlm. 40512; mínn faðir verði nú mannaragastr, ef hann lætr þik nökkuru viðkoma, nema hengja þik sem hinn verstaþjóf Flov. 1512 (jvf 19558 fg).

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᛆᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary