Rakna

rakna

rakna, v. (að) 1) blive udstrakt i sin hele Længde (om hvad der er sammen rullet,bundet, bøiet, skrumpet; jvf rakr, rekja);var þráðr bundinn við sporð orminum,ok var hann lauss látinn, en þráðrinnraknaði af hörhnoða Fm. VI, 29630;klæði þeirra freri, ok urðu sem steinn,máttu þeir ekki í þau komast; -þikki mér ráð, segir Þ., at við sting-um klæðum okkrum niðr í móðuna,því at í kuldavatni raknar skjótt Fld.II, 4279-15; þat er ok hœveska, at kunnavita, nær er hann þarf hendr sínar niðrfyrir sik at rakna láta ok kyrrar hafa,eða nær er hann má sínar hendr hrœratil einnar hverrar þjónostu annat hvártsjalfum sér eða öðrum at veita Kgs.926; láta rakna hendr sínar af e-u dvs.slippe noget som man holder fast paa,i eller med sine Hænder: Sigurðr héltum skalpinn (nL. sverðsins) -, þreifKolbeinn um handlegg Sigurði fyrirofan ulflið, lét Sigurðr þá rakna hendraf skalpinum SturL. II, 1423; tók Loð-inn til Sigríðar ok hélt henni, en hóntogaðist ór höndum honum; ok er Þor-móðr sér þat, þá tekr hann í höndSigríði ok vill kippa ór höndum Loðni- -; sér Þorkell þá þeirra þœfu,hann mælti þá við Loðin: lát þú Sigríðifara leiðar sínnar; nú við þessi orðÞorkels þá lætr Loðinn rakna hendraf Sigríði, ok ferr hón leiðar sínnarFlat. II, 2078. 2) slippe ud, udgaa af dens Besiddelse som har Tingen mellemHænderne, sidder inde dermed; nú berrþat kviðr, at sá dó fyrr, er hér var,þá raknar (nL. arfrinn) undan þeim, eráðr höfðu Grág. 768 (Grg. II, 1991);nú vill hann heimta mund - -; eratheimting til mundar, nema sœkjandinnfái kvið þann 5 heimilisbúa konunnar,at eigi sé þeir annmarkar at henni, okraknar þá mundrinn (dvs. da skal den betales af Fæstemanden) Grág. 16312;ef maðr tekr barnit á brott frá fóstri,sá er á, þá skolo eptir auðæfin öll þau,er þangat fylgdu, nema búar beri þat,at barni væri eigi vært at fóstrinu, þáskal allt rakna féit þat, er með varfundit Grg. II, 2215; nú taka várirlandar fyrst arf eptir útlenda mennhér, en frændr hans koma til síðanok heimta féit, þá skolo þeir hafa inn-stöðuna eina, ef rétt var at fjártekjofarit, ella verða at rakna leigurnarallar fyrst; - en ef eigi er rétt atvirðingu farit, þá verða at rakna leig-urnar Grág. 758. 19 (Grg. II, 19816); látae-t rakna dvs. opgive, afstaa, slippe frasig: skal þér leyfa at taka frá honumfjárhlutina fyrst ok vita, hversu hannverðr við, hvárt hann láti rakna nakkvateða réna trú eða vinfengi við mik HomiL.9520; verðit þér at láta eigi sannindirakna fyrir orða þeirra sakir DI. I,28614 (HE. I, 2452); hann fór með Kollat finna Þangbrand, ok báðu hann látarakna ránit (nL. Maden, som man med Vold havde frataget ham L. 158) Bp. I,1510; jvf SturL. II, 14511 jvf 6. 18126 jvf 22 fg;játti hann því - en skildi þat til, atþeir mundu láta rakna vápn ok hesta,er menn höfðu tekit á ÞveráreyrumSturL. II, 2306. 3) komme til Besindelse, Erkjendelse med Hensyn til noget (viðe-t); kemr á fyrir þeim veðr íllt okkafafjúk, ok skilst lið þeirra þar til, erGuðmundr prestr raknar við, at þeirmundi eigi fara rétt Bp. I, 47221; verakann, at hann (nL. Herodes) mundi viðsik rakna (dvs. komme til sig selv) okhlýða ráðum Johannis Post. 9152.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᛆᚴᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary