Rammr

rammr

rammr, adj. 1) stærk; ár kváðu ganga -ramman ok röskvan Ríg stíganda Ríg.1; rammr er sterkr maðr SE. II, 2021;þótt svá hafi verit, at nökkvorr lutrhafi svá verit rammr eða sterkr, atÞórr hafi eigi sigr fengit á unnit SE.I, 14015; hvárt hefir Þórr hvergi sváfarit, at hann hafi hitt fyrir sér sváríkt eða rammt, at honum hefir ofreflií verit fyrir afls sakir eða fjölkyngiSE. I, 14011; féngu þeir enn meiri villu-dóm ok blótaðu menn þá, er ríkir okrammir vóru í þessum heimi, síðan erþeir vóru dauðir Hb. 1518; einn er guðalmáttigr sá, er Daniel trúir á; mikillertu ok góðr ok ríkr ok rammr, er þúorkar því, er þú vilt Hb. 233; munrammar skorður þurfa við at reisa, efduga (hlýða OH. 3312) skal Flat. II,3620; er þar við ramman reip at draga,er Þrándr í Götu á í hlut Fm. IV, 10722jvf Vatsd. 44 (754); Nj. 6 (107); innsterksti vígmaðr reiddi sverðit at hon-um, sem hann var rammr til Heilag.I, 23225 (Leif. 12110); ár kváðu gangagrœnar brautir - ramman ok röskvanRíg stíganda Rig. 1; kvað-at mannramman, þótt róa kynni kröpturligan,nema kalk bryti Hým. 28; ramt erþat tré, er ríða skal öllum at upplokiHm. 137. 2) skarp, streng, stram, bitteri Smag (jvf Aasen 579a37 fgg; Rietz523a58); vatn er þar, er trysvar er ramt(jvf lat. amarus mods. dulcis L. 24) átveim dœgrum, en gótt þess á millijafnan Hb. 45; líkjast þeir þeim, erbergja á pipar eða öðru römmu grasiElucid. 1414; akrsúrur ero rammar ímunni Hom. 11922; hæddo ok at hon-um riþerar ok báro ramman drykkat munni honum (Matth. 27, 29; Joh.19, 29) HomiL. 17430. 3) = íllr; hinnrammasti guðníðingr ok blótmaðr Flat.I, 23916; ek hygg, at þú hafir ragnatat mér svá rammar (= vondar Flat.I, 3825) vættir, at ek varð falla fyrirFm. II, 1501; gætit ykkr vel við gjörn-ingum, fátt er rammara, en forneskjanGrett. 15913; hón gékk andsœlis umtréit ok hafði þar yfir mörg römm um-mæli Grett. 17723; hygg ek mik faramunu til Íslands meirr af forlögum okatkvæði ramra hluta en fýsi Vatsd. 12(2311); þau blót verða römmust (mestFlat. I, 33912), er menn eru blótaðirFm. II, 773; rammt gól Oddrún bitragaldra at Borgnýju Oddr. 8 (7); römmeru róg af risin Sigrdrif. 37; ragnarök römm sigtíva Vsp. 44.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᛆᛘᛘᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary