Rangr

Old Norwegian Dictionary - rangr

Meaning of Old Norwegian word "rangr" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

rangr: rangr, adj. 1) skjæv (mods. réttr 1; ogsaaruangr dvs. vrangr DN. V, 4017; þá tókGusi fleininn, ok sýndist houm hallr,ok steig hann á (nL. fleininn, for at denderved kunde gjøres réttr, blive ben, ret);Ketill mælti: feigr er nú Finnr hinnragi, er hann fóttreðr flein sínn ranganFld. II, 1227; skósmiðr þú værir néskeptissmiðr, nema þú sjalfum þér sér,skór er skapaðr ílla eða skapt sé rangt,þá er þér böls beðit Hm. 127 (126);hón stundi ok veinaði sik ílla, sáo þeirþá ok, at fótrinn var rangr, ok hnútusetti á síðan, ok eigi víst, at heill verði,sem þeim þikkir líkt, svá at hón nýti,ok þat vissu þeir, at fótrinn var heilláðr DN. IV, 90 (8821). 2) urigtig, af- vigende fra hvad der er det rette ellerfra hvorledes det skulde være; má á slíkumarka, at þeir hafa villuboðorð í munni,því at þeir bjóða þat rangt, er rétter, ok þat rétt, er rangt er Anecd. 173(2115); eigi skammast þeir at - teljaþat rangt, er rétt er, at þat rétt errangt er Anecd. 314 (316); konungr dœmirjafnan eptir því, sem þeir flytja brœðr,hvárt sem þat er rétt eðr rangt Flat.II, 7638; rangt mál: ylfdi hann til rangsmáls LandsL. 1, 66. 8, 820; rangr búi:búar ero í kvöð rangir þeir, er ero næstabrœðra sakar aðilja Grg. I, 15810 jvf 12. 18;rangr dómr: Kgs. 2614; LandsL. 4, 1727;Anecd. 6 (710. 16. 22); BarL. 4417; rangreiðr LandsL. 9, 161; röng fýst Flat. II,39137; röng girnd HomiL. 1411; rangrhlutr HomiL. 14211; röng sök Anecd.65 (623); röng vætt Grg. II, 12914; rangtmælikerald LandsL. 8, 2926; hafa rangaradvs. have mere Uret (nL. end Modparten):verði sá dœmdr til dauða, er rangarahefir Hom. 19317; mæla rangara dvs. tale saaledes, at ens Ord stemme mindreoverens med hvad der er ret og sandt,end Modpartens: síðan er sakir koma ídóm, ok verðr sá fésekr, er dómendomþikkir rangara mæla Grág. 2158 (Grg.II, 14125); rangt (som Adv.) dvs. paa enurigtig Maade (mods. rétt): ef aðrir hafafarit rétt at véfangi, en aðrir rangt,þá - Grg. I, 8312; hann mælti eptir okstefndi rangt -, H. stefndi þá í annatsinn ok stefndi rétt Nj. 23 (3510 jvf 12);ef hann hefir rangt (mods. rétt L. 17)skorit GuL. 31418; at röngu dvs. uret- færdigen, = rangliga: girnask á annarseigin at röngu HomiL. 1428; fé þat allt,er hann tók upp at röngu hér í landiEg. 52 (10731); með röngu d. s.: bannbiskups þat, sem hann gerir, þá máþat hræðast, hvárt sem þat er görtmeð rango eðr rétto (= lat. sententiapastoris, sive justa sive injusta, sempertimenda est) Anecd. 422 jvf 20 (433 jvf 21).

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᛆᚿᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

adj.: Adjectiv.

Adv.: Adverbium.

L.: Linje.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

nl.: nemlig.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.