Reið

reið

reið, f. (N. Pl. -ar) 1) Riden, Ridning; sendi faðir mínn til mín einn dag, atek skyldi búa 2 hesta til reiðar Fm.VI, 13016; var honum þá fenginn hestrtil reiðar, en með því at hann varúvanr reiðum, þá - Fm. VI, 21026 fg jvfLaxd. 21 (536); tóku þeir nú á reiðmikilli (dvs. de gave sig nu til at ridehurtigt afsted), ok var allgótt at ríðaofan eptir heraðinu Sturl. II, 16025 jvf 14;nú er séð reið manna fjögurra dvs. nu ser man fire Mænd ride, Heið. 31 (3697);var ok nú sén reið þeirra FinbogaVatsd. 35 (5629); Rafn var riðinn út íEinarshöfn til skips ok var einn í reið(dvs. og red alene) Flóam. 9 (12631); hestrgóðr at reið dvs. god Ridehest: þeir vórubeztir hestar at reið í heraðinu Nj. 52.Med Hensyn til det Veistykkes Længde,som en rider den Hest, han har taget iBrug, skjelnes der mellem hin meiri reiðog in minni reið Grág. 20715 fg. 2) Vogn, Kjøreredskab (jvf lat. rheda); Þórr áreið þá, er hann ekr, en hafrarnir dragareiðna SE. I, 901 fg; Brynhildr var síðanbrend, ok var hón í reið þeirri, er guð-vefjum var tjölduð; svá er sagt, atBrynhildr ók með reiðinni á helvegHelr. Brynh. Indledning; jvf henni varekit í reið einni o. s. v. Flat. I, 35513. 3) Tordenveir; gaf guð þegar á þeimadegi reiðir ok regn (Vulg. voces etpluvias) Stj. 4497 (1 Sam. 12, 17); þvínæst flugu eldingar ok reiðar Jómsv.741; þar fylgdu reiðar ok eldingar -,heyrði þó gný mikinn af reiðunum okaf íllviðrinu Fld. I, 3721. 5; ef reið lýstr(nl. fénað), þá skal únýta Borg. I, 1524;sú reið hin sama, er yxnina hafði slegit,slær undan honum annan fótinn Mar.50825.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᚽᛁᚦ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary