Reiða

reiða

reiða, v. (dd) gjøre vred (reiðr); þó at kon-unginum mislíkaði rœða hans, þá vildihann þó eigi reiða hann ok svaraði svá:sunr mínn! ek skal gera, sem þér líkarBarl. 1415; især reiðast dvs. vredes, blive vred: ef þeir reiðast, þá springr jörðinFlat. I, 4310; reiðast e-u dvs. blive vred over, for, paa Grund af noget: hannreiddist því mjök, er hón mælti þat optFris. 155 (Yngl. 24); konungr reiddistorðum hennar Fm. VI, 47; slíkum ávit-um reiddist Brictius Heilag. I, 57433;reiðast e-m dvs. blive vred paa en: kon-ungr reiddist henni ok mælti Flat. III,25123 fg; reiddist Þórr jötninum svá at- SE. I, 1684; reiddist hann hennioptsamliga Str. 8136; reiðast við e-t =reiðast e-u: konungr reiddist mjök viðrœður þessar Eg. 12 (2316); skal-atmaðr reiðast við fjórðungi vísu, nemalastmæli sé í Grág. 39218 (Grg. II, 1835);ef maðr gefr manni nafn annat, enhann eigi, ok varðar þat fjörbaugsgarð,ef hinn (hann Grg. II, 18220) vill reiðastvið Grág. 39125.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᚽᛁᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.