Reika

reika

reika, v. (að) 1) fare, føres frem og til- bage, hid og did, op og ned uden at stevnemod et vist Maal eller kunne komme tilRo; hinn ýtri (nl. partr af Zeugis) erfullr af onagris -, sem í eyðimörkumúti reika ok renna Stj. 9418; slær einalda - skipit ok steyter út alla samaní sjóinn með svá einkanligum hætti,at engin þeirra ferr í kaf -, útan bár-urnar leika undir þeim upp ok niðr -,ok í stad - kemr Jacobus gangandi atþeim þar, sem þeir reika í bylgjunumPost. 69030; Gautr reikaði á golfinu oknökkurir menn í myrkrinu Flat. II,37911; Björn gékk á land með nökkuramenn ok reikaði fram með sjónumLaxd. 3 (316); Þrándr reikaði eptirfjörunni ok skipverjar hans ok vórueigi í atsókn Flat. I, 1293 (Fm. III,9320); eptir máltíðina dagliga reikaðihann (nl. biskupinn) fyrst, fór hann þáí sítt studium Bp. I, 33822; hann kemrút ok heilsar fyrr Ufeigi - ok spyrr,hvert erendi hans er; U. svarar: hingatvarð mér nú reikat Band. 288 fg; reikaá fótum, á fótunum dvs. bevæge sig fremadmed en vaklende Gang; saaledes at manligesom slæber sig frem; ferr hœkilbjúgr,hvarflar milli búðanna ok reikar áfótum Band. 2222; tók hann at reikaá fótunum Ljósv. 23124; þá reikaðiÞórir á fótunum, er hann var hrummrok hrataði á fram Fm. VII, 1216 (jvfMork. 1358); þá kom sótt á þann hest,er hann reið, svá áköf, at hann tókeigi á jörð (dvs. beit eigi, se s. 33912)ok reikaði á fótum Bp. I, 33832. 2) =reika á fótum; stendr hann upp -meirr reikandi en gangandi Mar. 61123. 3) bevæge sig med en vaklende Vilje, væreubestemt; om Menneskets Sind, Sjæl(hugr): reikar hungrinn jafnan á því, erþarflausa er Frump. LXXIV16; honumfékk þessi saga mikillar áhyggju, okreikaði hans hugr Fm. VIII, 129; atdœmi megi styrkja rekanda (dvs. reik-anda) hug, es eigi má skynsemi einsaman (= lat. quatenus fluctuanti ani-mo, quod plena ratio non valeat, ex-empla svadeant) Heilag. I, 23912 (Leif.13231); hvert sinn er hugr várr rekar(dvs. reikar Heilag. I, 204 &vl 1) langtfrá þurft várri (= lat. quoties percogitationis motum extra nos ducimur)Heilag. I, 2041 (Leif. 10927).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᚽᛁᚴᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary