Rekja

rekja

rekja, v. (rakti) 1) oprive, udvikle, udbrede (hvad der er sammen lagt), = rekja sundr,í sundr, láta rakna; er skikkjan kvamtil hennar, þá settist hón upp ok raktiskikkjuna fyrir sér ok hafði á um stundGunl. 13 (2752); sýndi hón Þorsteinimarga dúka, ok röktu í sundr Grett.1995; hón rakti motrinn ok leit á umhríð Laxd. 36 (13414); lát hendr þínar(der ligge saaledes, at du holder med denhøire Haand om det venstre Haandled) ítómi rekjast (dvs. rakna) niðr fyrir þik,sem þeim er hœgast Kgs. 6712; ekværa þeygi verðr at leysa skóþvenghans, þót ek læga allr við jörðo rakiðrfyr honum Homil. 1236; þá er hannrakti bókina, fann hann þetta samavers ritat á öllum blöðunum Heilag.I, 54412; hann hittir þar í eitt bréf,hann rekr þat í sundr ok less Didr.24316; skulu vér rekja húðföt várFlat. II, 46017 (Icel. sag. I, 12716);var þráðr bundinn of sporðinn okormrinn lauss látinn, hröktist hann þábrátt, en þráðrinn raktist af tvinna-hnoðanu Hkr. 59030 (Fris. 2255); var þáBróðir höndum tekinn; Ulfr - reist áhonum kviðinn ok leiddi hann um eik okrakti svá ór honum þarmana Nj. 158(27517); síðan opnaði Brúsi kvið á Ás-birni ok náði þarmaenda hans ok knýttium járnsúluna ok leiddi Ásbjörn þar íhring um, en Ásbjörn gékk einart okröktust svá á enda allir hans þarmarFlat. I, 52737. 2) forfølge, granske, efterse, undersøge noget for derved at faa Oplys-ning om, Rede paa noget: þeir höfðurakit sporin allt at gammanum ok funduekki Flat. I, 4317; hundarnir röktusporin aptr til bœjarins OH. 15233 fg(Flat. II, 27233); sem fyrr greindir -menn sjá hestinn, rekja þeir þegar aptrspor hestsins í skóginn Mar. 65317 jvf11996; lítt rekjum vér drauma til flestraluta Nj. 119 (17830); guðin röktu tilspádóma SE. I, 10417; sjá undarligrlýðr líktist þeim, er röktu letrin, hvarJesus mundi fœðast (jvf Matth. 2,4 fgg), en ofsóttu hann síðan Bp. II,7338; frændr ens unga manns (somendnu ikke 16 Aar gammel har dræbtnogen) skolo gjalda hinn vegna nið-gjöldum ok bœta þat víg, þar skalrekja til baugatal Grág. 33313. 3) ud- vikle, udrede, sætte ud fra hinanden, for-klare, = rekja út, greina 5; þá rakti(Vulg. interpretabatur) hann - helgarritningar þær, er of hann sjalfan vóroskrifaðar Homil. 731 (Luc. 24, 27); sásveinn, er stjarna hafði fylgt ok margarspár vóru frá rakðar, at konungr væriGyðinga Mar. 3776; eptir því, sem -er sagt í fornkvæðum eða í langfeð-gatölu finnst þar, er konungar hafarakit ættir sínar OH. 212; jvf Hyndl.42 (45); tölum vér þetta um Heinreks-garð í einni grein, en Gunnarr munyðr þaðan af lengra kunna at rekjaDN. VIII, 12613. 4) rekjast, v. r. =rakna 3; röskr tók at rœða, raktistór svefni Am. 88 (90). - Med Præp. og Adv. af dvs. rekja e-t af e-u dvs. afviklenoget saa at den Gjenstand bliver løs,blottet, som er indsvøbt deri: nú líðr optat barni á vegum úti svá, at hætt er viðdauða; af (nl. barninu) skulu þau (nl. sákarlmaðr ok sú kona, er barn bera tilhafningar) klæði rekja (&vl vefja jvfBorg. 3, 114) Borg. 1, 23. - fram:rekja e-t fram: fremføre, udtale, for-kynde; bað hann fram rekja guðs lögrúmversk Fm. VIII, 27720 fg; rakti framfagrligar forspár (Vulg. prophetavit) Stj.44427 (1 Kong. 10, 10); í þeim háleitalofsöngi röktu þau fram - margarfagrligar forspár guði til dýrðar Stj.38831; röktu fram sín vísindi (Vulg.prophetabant) Stj. 60232 (1 Kong. 22, 10).- sundr: rekja í sundr = rekja l:Konráðr selr honum (nl. konunginum)pellit; konungr rekr í sundr ok sér,hver gersimi þat var Konr. 8120 fg;sýndi hón Þorsteini marga dúka okröktu í sundr Grett. 1995; þrífr Hrefnaupp motrinn ok rekr í sundr Laxd.44 (1272); hann hittir þar í eitt bréf,hann rekr þat í sundr ok less Didr.24316; kyrtil saumaðan lét hann Paulumsundr rekja ok saman sauma ok þáenn sundr rekja Heilag. II, 4821. -út: 1) udbrede, udstrække: hann (nl.fjándinn) gaf henni vit ok orðgnótt útat rekja ok breiða net villusamt, athón mætti svá tæla - konungs sonBarl. 15721 jvf 1605. 2) udrede, udvikle, fremstille: síðan greindi hón út alla frá-sögn lífs síns; ok eptir þat, er hón varút rakin, mælti hón: Heilag. I, 53824.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᚽᚴᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary