Rekkja

rekkja

rekkja, v. (kt) 1) ligge, = hvíla; þeir Otunok Jofrey rekktu í hestastalli Flov.1291; sá er hinn þriði (nl. reiðumaðr),er hvílir í stamni aptr næst stýri-manni, en sá er hinn fjórði, er rekkrí rúmi undir vindási ok hvílir á bak-borði Bjark. 1723; Haraldr sagði svein-inum, at hann skyldi rekkja í húðfatihans um nóttina, en H. gékk upp áland -; en er Loðinn varð þess var,lézt hann -, ok spurði, hverr honumhefði vísat at rekkja hjá dugandi mönn-um Fm. VII, 16621. 25; er hón fríð kona,hjá henni vil ek rekkja í nótt Fm. VI,1215; konungr rekkr hjá dóttur búandaum nóttina Fm. XI, 5218 jvf 4 fg; síðangékk Höskuldr heim til búðar sínnar;þat sama kveld rekkti H. hjá henni(nl. den kjøbte ambátt Laxd. 12 (199jvf 186-1915); var frúinn á því samakveldi leidd til sængr konungsins -;þat er sagt, at þrjár nætr rekkti kon-ungr með þessari frú Mag.* 2627. 31;Þorkell fór fyrst í rekkju, en er Ás-gerðr kom til rekkjunnar, þá tók Þ.til orða: ekki ætla ek þér hér atrekkja í nótt, segir hann; hvat erannat sœmiligra, segir hón, en ekrekkja hjá bónda mínum Gísl. 9914 fg.2) = gera rekkju (Rig. 11; Str. 2136);er menn skulu rekkja undir sér Fld.I, 24926.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᚽᚴᚴᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.