Réttleiða

réttleiða

réttleiða, v. (dd) 1) føre paa ret Vei, ordne, = leiðrétta; fóru vér í Rygjafylki eptirvilja ok boðskap várs v. h. HákonarNoregs hertoga at sjá ok réttleiða afhans halfu þá luti, sem réttleiðingarþurftu DN. II, 356. 2) omvende (i mo- ralsk eller kristelig Betydning); þá helg-ask nafn hans (nl. guðs), es heiðnirmenn kristnask, villumenn vitkask,syndgir réttleiðask (= leiðréttask 2det Bind s. 464a17), réttlátir helgask Homil.2927; réttleiða sik dvs. omvende sig DN.IX, 1732; jvf réttsleiða. 3) réttleiða sikvið e-n dvs. forlige sig med en; bjóðum vér(Auðfinnr m. g. m. biskup í Björgvin) þérundir messusöngs þínu, at þú minnirhann á í dag - undir banns pínu okaðra tvá sunnudaga samfasta hér eftirí sóknarkirkju sínni, at hann réttleiðisik við guð ok heilaga kirkju um fyrrsagða tíundargerð o. s. v. DN. I, 19412;höfum vér optliga beðit hann ok áminnt at réttleiða sik fyrir þetta viðguð, helga kirkju ok oss DN. IV, 707;þar til, er hann ok þau vilja sik rétt-leiða við heilaga kirkju ok oss DN.IX, 11421; biðjum veer theim allæ okhøghelighæ radhom, at their rætlæidhasigh ok forlike mædher ford Olaf BukDN. III, 751 (54111).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᚽᛏᛏᛚᚽᛁᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.