Réttr

réttr

réttr, adj. 1) lige, ben, ret (mods. skjæv, krum, rangr; lat. rectus, got. raihtsLuc. 3, 5; jvf rétta, v. 1); runnu uppfagrir lundar réttir sem sköpt Klm.1486; hvat er skapti réttara Herv. 2473(Fld. I, 4708); réttr sem laukr Játv. 4(2220); Kgs. 314; réttr sem kerti Kgs.314 &vl 2; gékk Rigr at þat réttarbrautir, kom hann at húsi Rig. 14;gerit réttar götur yðrar Heilag. I, 6514jvf lat. rectas facite semitas ejus Matth.3, 3; Marc. 1, 3; mods. skjalgr: fráþeima degi mátti hann (nl. Saul) eigiréttum augum sjá David (Vulg. nonrectis oculis Saul aspiciebat David adie illa) Stj. 46623 (1 Sam. 18, 9); þáöfundaði hann Ólaf - ok mátti eigiréttum augum til hans lita Fm. IV, 483;hertil hører maaske ogsaa Udtrykket afréttu ætterni DN. XI, 6 (1216). 2) op- reist, opret (mods. niðrbjúgr, niðrleitr);maðrinn er eigi þáleiðis skapaðr lútrok niðrleitr sem skynlaus kvikendi, erhans líkams vöxtr réttr formeraðr upptil himinsins Stj. 2032; mannsins líkamiat eins er réttr skapaðr ok uppreistr(&vl uppréttr) til himins sem fyrr varsagt Stj. 224; Óttarr stóð réttr ok brásér ekki við (da Kongen brá sverði okreiddi at honum) Fm. VII, 15725; varsvá mikill ofsi Sturlu s., at nær engirmenn hér á landi héldi sér réttum fyrirhonum dvs. at der her i Landet næstenikke var nogen, som undlod at bøie sig for ham, Sturl. I, 3518. 3) ret, rigtig, tilbørlig (mods. rangr 2); telja þat rangt,er rétt er Anecd. 314 (314) jvf 17 (2115);þetta er þér eigi rétt, þú átt eigi atláta festarmey þína án hennar lofi Mar.1202; með rango eðr rétto Anecd. 422(424); með réttu Flat. I, 24125 = atréttu Flat. I, 24121; þeir siðir, er í kon-ungs hirð skyldi vera at réttu Kgs. 6113;oss berr at halda - allum mannumfrið ok náðir þeim, er til lands várskoma ok með rétto vilja fara - -svá sem réttir pilagrímar DN. I, 875. 7;réttr Noregs konungr Flat. I, 24123;réttr þinghámaðr Grg. I, 6317; réttr íkvið Grg. I, 6218. 6315; rétt lög Flat.I, 24130; rétt trú Bp. I, 134; Kgs. 2612;réttr dómr Kgs. 2611; sú er frændsemis-tala sönn ok rétt Grg. I, 489; ek munsvá rengja mann ór dómi, sem ek hyggsannast ok réttast ok helzt at lögumGrg. I, 4622; mun þat réttara Fm. VI,2991; þrjótkast rétto at svara DN. II,16413; han þóttist eigi ná rétto afhonom Sturl. II, 8511; svá, at þeirmegu eigi réttu ná í þeirra viðskiptumKgs. 5825. 4) retskaffen, retfærdig (jvfréttlátr); mun guði þökk á því vera,at vér sém nú friðsamir ok réttir Fm.VIII, 2304 (Flat. II, 61715).

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᚽᛏᛏᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary