Reyna

reyna

reyna, v. (nd) 1) undersøge, prøve noget ved raun 1, próf 1 for saaledes at kommetil Kundskab derom, lære at kjende detsBeskaffenhed, = prófa 1; menn eru viðheygarð þínn ok reyna desjarnar Laxd.84 (234); setjom menn til vápnaða atreyna varðhaldit Mork. 1217 (Fm. VI,16313); nú flýðu allir menn felmsfullirtil klerks eins - þess, er Stephan varnemdr; hann þjónaði þar inni helgaÓlafs kirkju ok vildu víst freista -styrks ok veldis hins helga Ólafs kon-ungs ok reyna svá til sanns sögurannarra manna AnaL. 28624; var kon-ungi sagt ok beðinn þá til ganga atreyna svik Nordbrikts Mork. 128 (Fm.VII, 632); bjó Ingvarr ferð sína ok ætlaðiat reyna ok kanna lengd ár þessarrarIngv. 5 (1501); reiddist Guðröðr kon-ungr mjök, segir svá, at hann skyldií öngu hafa minna hlut en H.; segirok, at hann er búinn, at þeir reyniþat Fris. 9130; mér er mikill grunr á,at mér muni slíkir menn íllir tiltaks, efþat þarf at reyna Eg. 71 (17020); sagðiNjáll svá mér, at hann hafði svá kentÞórhalli lög, at hann mundi mestrlagamaðr vera á Íslandi, þótt þat reynaþyrfti Nj. 143 (23715); lengi skal mann-inn reyna Grett. 4817; Einarr spurðiEgil, hvar hann hefði þess verit staddr,at hann hefði mest reynt sik (nL. hvadMand han var, hvad der var om ham, hvortil han duede) Eg. 82 (20530); núem ek at nökkuru reyndr, en þá varek at engu Nj. 31 (4624); reyna dómum e-t dvs. prøve Dom i en Sag, ladeUdfaldet eller Afgjørelsen afhænge af en Dom, Grg. I, 14122; reyna sekt e-s dvs.lade det staa sin Prøve, om en skal døm- mes, vorde sekr Grág. 28123; reyna e-tvið e-n dvs. prøve hvorledes det forholdersig med ens Dygtighed i noget lige over-for eller i Sammenligning med en anden:hann lét Gunnar reyna ymsar íþróttirvið menn sína Nj. 31 (4611); skíðaferðhirði ek eigi, við hvern ek reyni, afþví at þat skal engi um mik vinnaFlat. III, 40524 jvf reyna kappsunds. 40717. 34; ogsaa uden Objektsakkusativ reyna með sér dvs. prøve Styrke, Dyg-tighed, Lykke med hinanden: ek ætla mérvera góðan kost, hvárr sem upp kemr,ef við Þorsteinn skulum reyna meðokkr Eg. 84 (21230); reynum við meðokkr Ljósv. 138; reyna við e-n dvs. hen- vende sig til en med et Forsøg, en Prøve: ek ætla, ek muna aldri heyrt hafa þatnafn; en vísa mun ek þér til manns,er ek ætla, at muni kunna, Einarrnæpa; þá var reynt við hann, ok nefnirhann nafnit SturL. I, 977; reyna eptire-u dvs. gjøre sig Umage for at faa Kund-skab om noget, faa opsporet noget: jarllagði fé til höfuðs honum, en hét þóat fara sjalfr ok reyna eptir honumNj. 88 (13110); engan bíðr mínn líkaí frœði ok framsýni at reyna eptirþí, sem stolit er Stj. 21820; Þorkellspaki bjó í Njarðvík, hann reyndi eptirmörgum hlutum -; Hrafnkell goði gafhonum hundrað silfrs til, at hann reyndieptir, hvar Grímr væri niðr kominnDpL. 3413. 15; reyna til e-s = reyna eptire-u: lofa ek þér enda, at þú reynir til,hversu hann verði við vanheilsuna okvið sárleika þá, es þú veitir honum -;veit ek áðr, hverso hann mun við verða,en þú mon eigi trúa áðr reynt es, þvíat þú veitzt eigi áðr HomiL. 9734. 37;Bróðir reyndi til með forneskju, hversuganga mundi orrostan Nj. 158 (27324);eigi höfum vér til reynt (nL. at komaí burt skógarmanni þeim L. 12), enmörgum lízt hann torsóttligr veraGrett. 13313; reyna med følgende objektiv Spørgesætning: reynit, ef ér elskit guðsannliga Leif. 3012. 2) ved Prøve eller Erfaring komme til Kundskab om noget = prófa 2 (medens det dog ofte kansynes tvilsomt, om Ordet skal tages idenne eller den under Nr. 1 opførte Be-tydning, jvf raun 1 og 2, próf 1 og 2);þá veit þat, er reynt er Grett. 9524;fátt veit fyrr, er reynt er Fm. VI, 15520;fleira veit sá, er fleira reynir Grett. 2322;reynt hefi ek brattara Grett. 13319; þatek þá reynda, er ek í reyri sat okvættak míns munar Hm. 95 (96) jvf101 (102); hart er at hyggja til, enverra at reyna Heilag. II, 4628; veramá, at þú iðrist þá, er þú reynir þat,er eptir kemr Völs. 1791 (Fld. I, 22017);hann - ætlaði, sem reyndist (&vlhugði, sem var), at þeir mundu minnrvarast vitrlig ráð, meðan eigi var kom-inn sjalfr höfðinginn Fm. VIII, 3413;reyndi hann eptir (dvs. bagefter, senere),sem jafnan birtist, at ekki er annattrútt, nema þat, er af guði er Mar. 1011;reyna e-t af e-m dvs. vederfares nogetaf en: (sakir tryggrar) þjónustu, ervér höfum jafnan af þeim reynt Dn.III, 78; reyna med 2 Akkusativer dvs. er-fare, at en Ting er noget, er af en visBeskaffenhed: hann hafði eigi skip reyntjafngótt Stíganda Vatsd. 29 (4718); erskylt at hafa þat, es sannara reynistÍsL. Indledn.; reyndist Gunnlaugr hinnhraustasti o. s. v. GunL. 12 (26412); reynae-t med følgende Adv. d. s. f. Ex. reynae-n ílla, vel dvs. erfare, at en er íllr,góðr: reyndust ílla menn Þóris Fm.VII, 1113; svá ílla sem þeir reyndustföður hans Fm. VI, 206; heiðrligummanni ok vel reyndum Holta Þ. -senda Björn - kveðju guðs ok sínaDn. VI, 1671; reyna e-n at e-u dvs.erfare at en er noget, = reyna med toAkkusativer: þér erut reyndir at góðummönnum ok réttorðum Flat. I, 677;hefi ek þik reynt at góðum drengiHallfreðar saga c. 9 (Frs. 10417); hversmíð (&vl hvert smíði) í þeima greinum reynist at annarri vöru ok eigi selistí sínum hætti, sem nú var reiknuð,þá - Rb. 2, 714; reyna e-t af e-m dvs.faa sig noget bevist af en, vederfaresnoget af en: hann hafði reynt af Böð-vari vináttu mikla SturL. II, 10923; sakirtryggrar þjónustu, er vér höfum jafnanaf þeim reynt Dn. III, 78.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᚽᛦᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary