Ripta

ripta

ripta, v. (pt) 1) ophæve, kuldkaste, gjøreugyldig; ripta kaup Mar. 11330. 1142;DI. I, 49734; skal þó hvártveggi hafaript kaupit, ef hyggr (nl. at ripta), átolf mánaðum enum næstum, ella erfast kaupit Grág. 41821; bóandi hennará kaup at ripta, ef hón keypir meiraen svá Grág. 1741 (Grg. II, 4424); núselr hón -, þá á lögráðandi hennarat ripta alla landsöluna - -, hannskal segja ósátt sína á kaupi á lög-bergi -, ella er fast kaupit Grág. 41910;engi maðr á at ripta gjöf sína Grág.8421 (Grg. I, 24713); svá gerði Steinvörhin gamla við Ingolf afa mínn, at hónþá af honum Rosmhvalanes allt ok gaffyrir heklu flekkótta, ok hefir þat aldririft orðit Grett. 209; fyrirbjóðum vérhverjum manni - þessa vára skipanrifta eða rjúfa eða rofsmenn til fáDN. I, 608; leggjom vér viðr guðsbann ok reiði hins helga Svíthunshverjum, sem í því starfar þessa váragjöf ok skipan at ripta DN. II, 1311. 2) indløse (Jord som er kommen i frem-med Besiddelse, eies af Person, som erudenfor Slægten); þat er mér sagt, atKolskeggr átti mál frammi at hafa okripta fjórðung í Móeiðarhváli, er föðurþínum var goldit í sonarbœtr Nj. 67(10216).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᛁᛕᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary