Ríta

ríta

ríta, v. (rit, reit, ritinn); jvf ags. vritan,gnt. writan Heliand herausg. von m.Heyne 378b23; mht. rizen Mhd. Wb. II,1, 755b33 fgg; 1) ridse (jvf rísta, reist);þú skalt hafa merkisstaf þínn í hendiþér ok draga stafinn svá, at sjá megiristuna eptir á jörðunni þar, er stafrinnhefir niðr tekit; í þann farveg skaltuupp reisa borgarveggi -. En konungrlét þar upp reisa borgarveggi í þannfarveg, er stafsbroddrinn hafði á rititHeilag. II, 27820. 2) skrive. Homil.1130 fg; hón (nl. bókin) var öll ritingullstöfum Fm. VII, 15614; ríta stafSE. II, 3216. 18. 3411. 13. 40; þá heimtibiskup þangat ritara ok lét ríta þessiorð Leif. 9411 jvf 9413 fg; í Miklagarði,í pollutum enum fornum, er rit þat, erdróttinn várr reit sjalfr sínum höndumAR. II, 416a21; Karinus ok Leuciusrito (skrifaðu Heilag. II, 1712) þennaþátt niðrstigningar Krists Heilag. II,829. 1413; mælti Alexius við hann erreiði vann honum -: sel þú mér tœkiþau, at ek mega ríta, en er honum varþat selt, þá reit hann allt líf sítt fráupphafi Heilag. I, 2522 fg (Pr. 4434);Zacharias beiddi rit (Vulg. pugillarem)ok reit svá: Johannes er hans nafnPost. 84339 (Luc. 1, 63); er fyrst ritinæfi Ynglinga Fris. I, 118; þótt slíkirsé ritnir Bp. I, 4402; menn skolo atbók vinna eiða þá alla at fimtardómiþeirra er heilög orð ero á ritin Grg. I,8014; eru mörg hans afreksverk úritinok berr til þess var fáfrœði ok þatannat at vér viljum eigi ríta vitnis-lausar sögur Fm. VI, 26519; at því erritit er í sögu hans (nl. Edmunds enshelgu Íslend. b. cap. 1 (413); svá semritit er í guðspjöllum Heilag. II, 1411.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᛁᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.