Rjúka

rjúka

rjúka, v. (rýk, rauk, rokinn) 1) ryge, give fra sig Røg; fjarghús rjúka (under Bran- den) Ghe. 42; hvat rýkr á diskinum fyrirþér Fm. VII, 1604; nú varðar eigi, þóttsá seyðir rjúki, er þeir hafa hreyft Fm.VII, 10521; þann seyði raufar þú þar, atbetr væri, at eigi ryki Laxd. 46 (1373);rjúkandi ofnseldr (Vulg. clibanus fu-migans) Stj. 11217 (1 Mos. 15, 17); upers.rýkr dvs. det ryger: létu búkarlar eigimjök rjúka á þeim tolf mánuðumnæstum, því at þeir keisarinn brendubygðina ok þorpin Fm. XI, 3624; hannvarp af sér klæðum heldr mœðiliga,ok rauk af honum Fm. VI, 2265; am-báttin reri í burt alsveit af mœði, okrauk af henni Gísl. 5127. 2) med en ufrivillig og hurtig Bevægelse føres af-sted gjennem Luften som Røg for Vinden;mjöllin var laus ok rauk hón Flat. I,5799; þótt stormr þjóti en sjór rjúkiBp. II, 11612; K. tók upp törguna Bersaok laust á, ok rauk ór eldr Korm. 8414(2020); sýndist, sem dust ryki af hrein-bjalbanum OH. 21821; rýkr þar ór dustmikit OHm. 53 (3929); þat þolir hanneigi - ok tók sínni hendi hvárn svein-inn, slær niðr við steininum svá, atrýkr heilinn um Finb. (c. 29) 5212; Þ.steyptist við -, ok fellr hann, ensverðit rauk ór hendi honum Fm. XI,15320; sveinninn rann eptir ánni okdrap fœti ok rauk á ána ok druknaðiPost. 77312; hann sló hann (nl. Áskel)með steininum, er hann hélt á, raukÁskell af viðunni ofan Konung. 17310(Fm. VIII, 388 &vl 15); með því, atdýrit brauzt um fast en rúmit lítit, þáruku þeir báðir (nl. Bjørnen og Grettir)ofan fyrir bjargit Grett. 5214; hannrauk ofan fyrir bjargit Flat. III, 40923jvf 4103 (se Icel. sag. I, 357 fgg); hann(nl. þrællinn Glámr) hafði þá togaztvið at draga Gretti at sér, ok þvíkiknaði Glámr á bak aptr ok rauköfugr út á dyrnar Grett. 8431; lætrherra páfi rjúka á hann þessi orð: erþat - Æf. 22175. 3) tilrøge, fylde med Røg? þar var mjök heitt, því at eldrhafði verit um kveldit ok var lítt rokinstofan Grett. 1704. - Med Præp. upp(ryge op, stige op i Luften som Røg):hann sér svarta ok hræðiliga turna, órhverjum er rauk upp svartr reykr Mar.11665; hús stendr þar út við garðinn,ok rýkr upp (upers.) af Ljósv. 14148;gjör þú fyrir oss þær jarteinir, at rjúkiupp ór jörðu svá sem ilmr dýrligrasmyrsla í þeim stað, sem kross Kristsliggr -. En er Judas lauk bœn sínni,þá skalf jörð ok kom reykr upp órjörðu með ilm dýrligum Heilag. I, 30714.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᛁᚢᚴᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary