Róa

róa

róa, v. (reri, rœri, reyri; Præt. Part. ró-inn) 1) ro, lat. remigare; med Fartøiettilføiet i Dativ: ef menn sigla eða róaá menn hafskipi Grág. 37922; reru þeirlangskipinu upp í ána Eg. 19 (366);bauð hann Simoni at róa út á djúpskipinu Post. 313; öll vóru þessi skipborðmikil at því, sem þau vóru róin(&vl rúmum) til Fm. VIII, 37217; men ogsaa: reru þá inn öllum herinum Fm.VIII, 31518; med tilføiet Akkusativ, som betegner Strækningen, der roes, ellerRoningens Beskaffenhed, Øiemed: sá skalfá skip ok mat ok sæ róa, er taki skýtrGul. 10222; þeir reru árstrauminn Fm.VII, 2648; nú ferr maðr á skip annat,en hann á at fara, þá gerir hann bæði,at hann reœr leiðangrinn ok geldr vítitGul. 30115; nú veit ek eigi, nema vérróim leiðina ok gjaldim leiðvítit Flat.I, 8420; þá es honum þess manns dœmi,es rœr leiðina enda geldr þó leiðvítitHomil. 11436; þenna einn leiðangr reriSigurðr, meðan hann var konungr atNoregi Fm. VII, 1828. 2) ro ud paa Søen fra Land, = róa út; gótt veðrmun á myrgin ok munum vér þá róaFbr. 1036; þenna morgin bjóst Þ. ásjó at róa Grett. 1624; især i Udtrykket verða róinn: hann stígr á skip ok r/,e/rút í Bjarneyjar, ok er hann kom þar,vóru allir menn rónir, nema Þ. Nj. 11(195); þann dag er Ingjaldr róinn ávaztir Gísl. 4814; sér hann at -, okþikkist víta, at húskarlar Þorunnarmunu vera rónir Fbr. 1031 jvf 15; róinná Galilea sjó til matfiska Post. 1616. 3) sætte, holde sig i en rokkende, vuggendeBevægelse, som ligner den roendes; gékkÞormóðr inn í skálann ok lét róatinglit Háv. 72 jvf IV8; hann þóttistkoma í hús eitt mikit, þar sátu innikonur 2, þær vóru blóðgar ok reruá fram; honum þótti rigna blóði ígluggana; önnur kvað konan: róumvið ok róum við, rignir blóði o. s. v.En í Austfjörðum dreymdi mann þat,at hann þóttist koma í lítla stofu oksátu þar inni 2 menn svartklæddir okhöfðu grá kollhöttu á höfði ok tókustí hendr, ok sat í sínum bekk hvárr okreru þar ok ráku hendrnar á vegginasvá fast, at þá reiddi til falls Bp. I,49721. 23. 34 (Sturl. I, 2202. 4. 11); var þatalmenniligr bygðarrómr, at Refr mundifífl vera, þar hann ekki neitt fyrir sérlagði annat en áfram róa ok vefjastfyrir fótum þeirra, er þar um génguKrók. c. 1 i Marcusson ágætar forn-manna sögur (Holum 1756) s. 5323.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᚮᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary