Rœkja

rœkja

rœkja, v. (kt) 1) tage sig noget nær, lade være sig magtpaaliggende eller vedkom-mende, hvorledes det forholder sig ellergaar dermed, bryde sig om noget, ænse det; rœkir þú ekki (= Vulg. non esttibi cura), dróttinn! þat, er systir mínlætr mik eina þjóna Leif. 154 (Luc. 10,40); höfnuðu margir hans boði - okvirðu lítit veraldligs konungs boð -, enrœktu þat, sem heilagri kirkju hœfðiok heyrði til eins ok eilífs guðs Barl.237; rœk ráð mín, fylg fortölum mínumBarl. 11926; menn skyldi fjölmennaeptir siðvenju fornri þangat at sœkjaok hina sömu hátíð sœmiliga at rœkjaguðum sínum til sœmdar ok virðingarBarl. 15034; máttu vel skilja, at ekmynda - með öllum hug ok kostgæfiþat helzt rœkja, er hagligast væri sálumínni Barl. 12012; austr skulum lútaok gefast Kristi, rœkja kirkjur okkennimenn Borg. 1, 11. 3, 11 jvf Fm.VIII, 41014; Hrolleifr kvað þat skamm-samligt at krikta um smá hluti enrœkja eigi ættmenn sína Vatsd. 18(317); ef nökkurr slæst í mat ok mun-gát ok rœkir þat meirr en þingitLandsl. 1, 318; ef hann vill -, þá monek eigi rœkja fjárskaða mínn Heilag.II, 438; þar sem 2 menn eða fleiri eigugrip saman - þann, er annarr villgagn af hafa, en annarr afrœkist eðamá eigi rœkja þá - Landsl. 8, 185;rœkti Árni þetta allt saman þá, erhann var biskup orðinn, framarliga viðHelga ok öll hans börn Bp. I, 68019;eru honum tryggvir um alla hluti okrœkja vizku ok ástsemi við hann Kgs.5913. 2) forsørge, forsyne en med noget,lade en faa noget (e-m e-t); skal then,som prior er, á klostrens wegnæ wareskyldugher lathe rækia honom eftirthy honom behöfwer a krankdomsenwegna DN. V, 79418.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᚯᚴᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary