Rœta

rœta

rœta, v. (tt) 1) tage med Roden; i For- bindelserne rœta brott, rœta upp: geym-im vér alla þyrna brott rœtta Mar.19625; þat sýndist mér aldri at rœtaþína elsku brott ór mínu hjarta Mar.51616; mun allr lýðr í Noregi - -hafa eilífar menjar ok minningar þessastolpa ok styrktarmanns guðs kristni,er upp mun rœta þyrniklungr ok alltíllgresi ór guðs akri ok víngarði Flat.II, 249. 2) rœtast v. r. = rótfestast;er hann hafði þessu orða sáði sáit íbrjóst þeim, þá tók þat at rœtask okfestask með þeim báðum Fm. X, 23623;imbrodagar of sumar ero til þess settir,at guð láti sáð rœtask í jörðu ok upprenna, er hann lætr fyrst sáit verða íjörð Homil. 3520; þeir hafa eigi brjóstþat, er þeir þyrfti ok eigi ástar vekkusér í brjósti, er guðs sæði mætti þarrœtask þeim til gagns ok góða Hom.1032; við hjartat liggr bæði barki okvélendi, ok andblásnar æðar renna þarupp ok rœtast SE. II, 446. 3) en for- vansket Form af Verbet reita; mun ábardaga rœtast Hkr. 14824; jvf Fm.VII, 1195; Hkr. 68120; Eg. 82 (20528),hvortil er henvist S. 69b15. 31.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᚯᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary