Röst

röst (rǫst)

röst, f. (G. rastar) Malstrøm, Strømhvirvel (Folkespr. röst Aasen 6274 fg); sigldu þáhvárirtveggju yfir Gandvík; nótt varþá enn ljós; sigldu þeir þá bæði nætrok daga allt til þess, er þeir Karlilögðu aptan dags at eyjum nökkurum;lögðu þeir segl ok köstuðu akkerumok biðu þar straumfalls, því at röstmikil var fyrir þeim OH. 1368 (Flat.II, 25816); þeir - fóru til Bjarmalandsok gerðu þar hit mesta hervirki - okféngu stórmikit fé -; ok er þeir fórunorðan, sigldu þeir í raust norðr fyrirStraumneskinnum (ved Nordkinn ellerKinnarodden, modsat Ostkinn dvs. russ. Sviatnos eller det hellige Næs ved Ind- løbet til Hvidehavet) Flat. III, 5014 (Fm.IX, 3203); er þeir sigldu yfir Pentlands-fjörð, var uppi röst mikil á firðinum,ok týndist þar í eitt skip ór Rygja-fylki ok allir menn þeir, sem á vóru;Jón í Hestbœ rak austr eptir firði, oklagði nær, at hann mundi reka í svelg-inn, en með guðs miskunn rak skipitaustr á haf Fm. X, 1454 (Flat. III,22820); reru þeir út fyrir Dynrastar-höfða ok fyrir innan Hundholma; þarvar straummikit, er þeir sátu, ok iðurstórar; skyldi sitja í iðunni en fiskjaór röstinni; koflmaðr sat í halsi okandœfði, en bóndi skyldi fiskja - -.Lítlu síðarr bar þá í röstina -. Okvarð bóndi svá hræddr, at hann grét-; koflmaðr svarar: ver kátr, bóndi!ok grát eigi, því at sá mun okkr órdraga röstinni, er okkr lét í koma;síðan reri koflmaðr ór röstinni Icel.saG. I, 15129-15215. Jvf. Dynrastar-vágr Icel. saG. I, 15119; ReykjanesröstKaalund I, 3923. 393.

Part of speech: f

Orthography: Johan Fritzner's dictionary used the letter ö to represent the original Old Norwegian (or Old Norse) vowel ǫ. Therefore, röst may be more accurately written as rǫst.

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚱᚯᛋᛏ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.