Saga

saga

saga, f. 1) hvad en siger, Ord som siges, Udsagn; þvílíka sögu segir hann feðrsínum, at hann vil braut fara af landiDidr. 13126; segir þeim -, hversumaðrinn var nauðuliga kominn ok hannmundi drepinn, nema þeir frelsi hann-; bar hón sína sögu með inum mestaákafa SturL. II, 11429; ef eigi kemr framá fyrsta þing viglýsing ok saga hinssára LandsL. 4, 1118 fg; Ö. tók til orða:nú reið E. hér um tún; ok er Þ. heyrðiþessa sögu (dvs. disse Ord), - Flat. II,16731; seg heill sögu Fm. VI, 20721;seg þú allra kerlinga örmust sögu FlD.II, 50813 (Örv. 1518); má vera, at sönnsé saga þín (dvs. at det er sandt, hvad du siger) Bp. I, 22810; at sögu e-s dvs.efter ens Udsagn, ÍsL. 7, 10; segja söguá hönd, á hendr e-m dvs. angive en som Gjerningsmanden, GuL. 57 (3021 jvf3016. 20). 1563. 2) Texten, det sagte i Mod- sætning til Forklaringen derover; sagansjalf er grundvöllr -; sú skýring afheilagri skrift, sem segir, hvat er hvertverkit í sögunni hefir at merkja, erhinn hærri veggrinn Stj. 127. 3) For- tælling om en virkelig eller opdigtet Be- givenheD. OH. 239; SturL. II, 24518 fg;setja saman sögu dvs. forfatte (componere)en saadan Fortælling, Heilag. I, 5123;SturL. II, 2723; segja sögu dvs. mundt-ligen foredrage den, SturL. II, 2712 fg;OH. 234. 11625; Fbr. 8715. 8819; jvf þærsögur, er á bókum eru sagðar Fm.VIII, 413 (Flat. II, 53429); ríta sögu dvs.nedskrive den, OH. 238; lesa sögu dvs.læse den, SturL. II, 24520. 27; Fm. X, 3718;vera í sögu dvs. omtales i en Fortælling, Fbr. 8721. 23 (Flat. II, 2108); nú þarf þatat hafa í söguna (dvs. nu er det at for- tælle), at - Æf. 22139. 28156; vera órsögunni dvs. ikke mere omtales i For- tællingen, Nj. 17 (295) jvf 82 (12115);brœðr þrír eru nefndir til sögunnarNj. 13 (2213); sá maðr er nefndr tilsögunnar, er Arnórr hét VígagL. 111; núvíkr sögunni vestr til BreiðafjarðardalaNj. 1 (19); vera, koma við sögu dvs. have Del i de Begivenheder, som Fortællingen omtaler, Fbr. 8724; Eb. 65 (12219); fráhverjum er saga sú (= frá hverjumsegir hann sögu Flat. II, 2104 fg) dvs.om hvem handler denne Fortælling, Fbr.8716 fg; nú ferr tveim sögunum framdvs. nu deler Fortællingen, Begivenhedensig i to afvigende Retninger, SturL. I,2313; þat er upphaf á sögu þessi, at -GísL. 11; en tilføiet Genitiv angiver den eller de Personer, Begivenheder, som enFortælling især omhandler, hvoraf den har faaet sit Navn: Laxdæla saga Eb.65 (12217); Grett. 1522; Skjöldunga s.YngL. 331; Bandamanna s. Grett. 2231;Eiríks s. Flat. I, 42917; Heiðarvíga s.Eb. 65 (12219); sem segir í jarla sögumFlat. II, 3478; Huldar s. SturL. II, 27023;stjúpmœðra sögur OT. 124. 4) Begi- venhed som er eller kan være Æmne,Gjenstand for en Fortælling; sögðu þeiralla sögu, sem gengit hafði - yfir þáHeilag. II, 20211; hann var þá mjökhniginn á efra aldr, er sjá saga gerð-ist Flat. I, 27711 jvf VatsD. 1 (14);VígagL. 13; verðr þar ok umrœða tilAmbrosius, m. biskup er í áleitni viðhann (= leitar á hans ráð L. 17), enp. segir, hversu presti fór Donato (seL. 18 fg); en þessa sögu - reynir ásér m. biskup (dvs. hvad der vederforesD., det fik m. af Erfaring føle paa sinegen Person, lat. qvod ille de alio dic-tum de se oraculum maturo suo exitucomprobavit) Heilag. I, 5127; hann segirhenni alla söguna dvs. fortæller hende, hvorledes alt var gaaet til, Frs. 10216.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛆᚵᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary