Saka

saka

II. saka, v. (að) anklage en, bebreide ham noget, = ásaka (= mlat. causare, som dermed er oversat Heilag. II, 43015; Alex.8125; ligesom ásaka er = mlat. incausare).Post. 90135 jvf 41; saka e-n um (of) e-tFlat. I, 9728. II, 253; Homil. 8613; Heilag.I, 57222 (jvf 59730); saka sjalfan sik fyralt þat, er misgert verðr Homil. 14227;ekki mun tjá at saka sik um orðinnhlut Nj. 12 (2017); ogsaa saka e-n e-sdvs. anklage en for noget, gjøre en Be-breidelser derfor: sakast þeir þá girndasínna Leif. 5326; skamdist hinn - -ok sakaðir sik því meirr syndar sínnar,sem - Heilag. I, 21113; sakast sár-yrðum Lok. 5; sakast dvs. beklage sig, lat. causari: jafnskjótt er hann kennirguðs mann vera, fylgir hann honumfram at ánni, sakast síðan um nökkutsvá, lézt ekki hafa skip til yfirferðar (=lat. sequi eum coepit ad flumen, etcum causaretur non inveniri navigiumo. s. v.) Heilag. II, 43015. 32.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛆᚴᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.