Sannr

sannr

sannr, adj. 1) virkelig, vis, paalidelig, over- ensstemmende med Sandheden; hann er- sannr guð ok sannr maðr Mar. 41612;Y. - bað þá þegar guð líknar - oksýndi á sér sanna iðran Heilag. II, 60611;saðr ok eilífr es fögnuðr góðra mannameð guði Ísl. s. I, 38615; gera þeir tilyðar sem sannir óvinir Barl. 511; efnökkurir koma þeir, er sannir (nl. kon-ungssynir) eru Fsk. 268 (18013); eigier þat satt Frs. 9717 jvf Flat. I, 329;satt er þat, er nú segir þú Eb. 47 (9117);þat er satt, eigi hefir mér í hug komitat segja, at ek drap Sigurð Þ. í dagVígagl. 838; þat er satt, at ek hefirekki gefit hesti Þorgils hins auðgaGísl. 11228; þat er satt at segja, at -SE. I, 1663 jvf 6; hón sagði Þór satt fráGeirröði SE. I, 3868; nú skal ek segjaþér it sanna SE. I, 1628; þau munufrétta, hvaðan þér séð, en þér segithit sanna til (nl. þess) Flat. III, 40336;henni þótti hann eigi hafa sér allt satttil sagt um útkomu Kjartans Laxd.44 (1285); lét hann taka Finn einn, ermargfróðr var, ok vildi neyða hann tilsannrar sögu Fris. 3721; vitni satt oksœrt DN. II, 14020; þat hefi ek þófyrir satt Nj. 6 (103); konungr skyldifá honum sannar jarteignir til ÞórðarEg. 66 (15629); H. kvað Vigdísi engarsakir hafa fundit Þórði þær, er sannarværi Laxd. 16 (3315); hann varði sannarsakir með kávísligum orðum Pr. 16626;hafa sannara dvs. have Retten paa sinSide (i en Tvist): sá okkarr skal kjósabœn at öðrum, er sannara hefir Flat.II, 8936; skal konungr um segja, hvárirsannara hafi Nornag. 527 (Fld. I, 31728);gera e-t satt dvs. godtgjøre, bevise atnoget er sandt: hvern veg gerir þú þatsatt? Flat. II, 30213; gjör þetta satt,er þú segir Flat. III, 42129; segja e-nsönnu dvs. beskylde en for hvad som ersandt: ef þú við þegir, þá þykkir þúmeð bleyði borinn eða sönnu sagðrSigrdrif. 25; margir kölluðu hannmannætu -; J. sœkir hann heim -ok vill vita, hvárt hann er sönnu sagðrTrój. 3; með sönnu dvs. i Overensstem- melse med Sandheden: ek kann yðr m.s. segja, at þetta eru friðmenn Laxd.21 (4931); verða þau (nl. tíðendi) meðsönnu flutt Kgs. 646. 2) tydelig, klar, vis; var þat satt? segir Þ.; satt semdagr (dvs. soleklart, jvf dagsannr), segirOddr Eb. 18 (2324); at sönnu = sann-liga, at vísu: nú skal ek a. s. (&vl núskal ek fara at vísu) í Hunaland Didr.30929; jvf El. 877; Heilag. II, 60314; tilsanns dvs. med Vished: vita e-t til sannsEg. 76 (18323). 64 (1522); Fm. XI, 38010;spyrja e-t til sanns dvs. faa sikker Under- retning om noget, OH. 20416; Landsl.6, 1721. 3) ret, tilbørlig, rigtig; ef mennbúa í grend saman, þá skal fara órhúsahaga, er tveir mánaðir ero afsumri, nema þeim pykkir öllum annatsannara Gul. 8110; værir þú ílls verðrfrá mér, ok væri þat sannara, at þúværir drepinn Gísl. 5017; þat munsannara at bœta fyrir þá menn, erfólskuför þessa fóru með mér Sturl.I, 27833. 4) skyldig i noget (at e-u)som Gjerningsmand (jvf lat. sons, in-sons, se Soph. Bugge i Curtius's Stu- dien zur griech. und lat. Gramm. III,205 fg); sannr at sökinni Band. 169;Nj. 56 (8714); munum vér þat fyrir satthafa, at þú sér sannr at sökinni Eb. 18(2224); sannr at fjörráðum, landráðum,svikræðum, þjófskap Flóam. 32 (1597);Flat. II, 8322. 674; Grg. II, 16310; sannrat faðerni Ljósv. 2325.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛆᚿᚿᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary