Sekr

sekr

sekr adj. (Akk. sekan og sekjan) 1) skyl- dig, sagskyldig, strafskyldig (lat. reus),= sakaðr; hann taldi sik sekan oksyndugan fyrir guði Heilag. I, 65928;vér viljum heldr deyja saklausir, envega ok lifa sekir Heilag. I, 65718; númun sjálfr guð sýna, ef sjá er sekr(= lat. reus L. 26), er þér segit upp áHeilag. II, 4668; ek má vel eta eplit,því at ek em ekki at sekari -, þarsem ek em áðr í fullri reiði guðs Kgs.1144; þat er eigi gótt at snúa sökinniá úvalda menn en láta þann undansetja, er sekr er Nj. 90 (1363); med Til- føiende af Brøden, Skylden: a) i Gen.: ef þessi er sekr þíns dauða (lat. reusest), er fyrir er hafðr Heilag. II, 46611. 26;honum þótti allósannligt at dœma Sig-urð sekan þess máls Fm. VII, 14113;b) ved Præp. um: hitt veit ek ógjörr,hversu þú er sekr um tilgjörðir SturL.II, 14522. 2) fredløs; s. - gerði þáalla seka (&vl sekja) á ÞorsnesþingiEb. 59 (10923); hann var um þat sekrgjörr, at hann hefndi föður síns Fm.VII, 11717; hann varð sekr á várþingiVem. 262; man ek eigi leggja orskurðá, at Grettir sé sekr gjörr um þettaGrett. 1043; gjörði Þ. þá Gretti sekanum allt landit Grett. 1047 jvf heraðs-sekr L. 17; þá verðr maðr sekr at sátt,er hann handsalar sekt sína Grg. I,10824; sekr er skógarmaðr SE. II, 423;tel ek hann eiga at verða um sök þásekjan skógarmann úœlan o. s. v. Nj.74 (1105); varð m. þar (nL. á Þverár-þingi) sekr skógarmaðr SturL. I, 23520jvf 26319; gerði Þ. Hrafn sekan skógar-mann á alþingi Fm. VI, 1075 jvf 26; ekskal stefna þér at lögbergi - - oktelja þik um þat sekjan fjörbaugsmannNj. 56 (8728); varð maðr sekr í nótt -um víg Vala Band. 1918; skal láta beraþar vætti þat, hve fyrir sekt hans varmælt, eða fyrir hvat hann varð sekr,eða hvar hann varð sekr Grg. I, 8520. 3) skyldig til at betale noget (e-u) somMulkt eller Bøder; ef þeir vilja ekki umdœma, þá eru þeir sekir 15 mörkum,ef hinn krefr þá dóms GuL. 3522; sá erat því verðr kunnr ok sannr, þá erhann sekr 5 mörkum silfrs við konungLandsL. 7, 172; ef þá er eigi gjör, þá eroallir fylkismenn sekir 15 mörkum silfrsBorg. 2, 165 fgg jvf 172 fgg; Borg. I, 85;er prestr metr dýrra tíðir sínar -, okverðr hann sekr um þat 3 mörkumGrg. I, 217 jvf þá verðr hann útlægr3 mörkum Grág. 47510. 4764. 4782. 22;Grg. I, 47. 178. 4) forbrudt ved Straf-skyld; tel ek sekt fé hans allt Grg. I,16520 (Grág. 3334); Nj. 74 (1106). 142(23025).

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚽᚴᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary